پيامدهاي قدرت نرم عربستان سعودي براي جمهوري اسلامي ايران

زمينه وهدف: پس از انقلاب اسلامي، روابط ايران و عربستان سعودي از شكل متحدين راهبردي به صورت رقباي راهبردي درآمده است. غالبا انديشمندان علوم سياسي جنبه ‌هاي سخت اين رقابت را مدّ نظر قرار داده اند. اما پس از ارائه مفهوم قدرت نرم در مجامع دانشگاهي، ضروري است تحليلگران در پي شناسايي تهديدهاي قدرت نرم عربستان عليه ايران باشند. لذا هدف در اين مقاله تحليل پيامدهاي قدرت نرم عربستان براي ايران است. ضرورت و پرسش: اين پژوهش از حيث سلبي تهديدهاي قدرت نرم عربستان را تجزيه و تحليل مي‌كند و از حيث ايجابي مقدمات بكارگيري راهبرد عليه پيامدها را فراهم مي‌كند. بنابراين اين پرسش مطرح است كه قدرت نرم عربستان سعودي چه پيامدهاي براي جمهوري اسلامي ايران دارد؟ فرضيه و روش: نويسندگان با استفاده از روش كيفي و در قالب روش تحليل اسنادي، اين فرض را مطرح مي‌كنند كه منابع قدرت نرم عربستان در سه حوزه اقتصادي، سياسي و فرهنگي از معيارهاي قدرت نرم به دور هستند و بيشتر به قدرت سخت مي مانند. دستاوردها: منابع اقتصادي قدرت نرم عربستان (نفت به عنوان ابزار و منبع) (1) استفاده از ابزارهاي نفتي به جهت ايجاد فشار دروني و كاهش اثرگذاري بيروني جمهوري اسلامي ايران (2) تامين منابع مورد نياز به منظور تقويت جريان سلفي و تكفيري در منطقه در حوزه سياسي، منابع قدرت نرم آل سعود (قائل شدن نقش ام القرا براي خود و حفظ سيستم پادشاهي)، (1) باعث تلاش براي تضعيف متحدين ايران در منطقه و (2) تفرقه بين شيعه و سني داخل كشور مي شود. در حيطه منابع قدرت فرهنگي عربستان (وهابيت و ديپلماسي فرهنگي) (1) باعث هجمه هاي رسانه اي عليه ايران در منطقه و (2) ترويج وهابيت مي شود. يافته‌ها و نوآوري: پژوهش هاي انجام شده در موضوع قدرت نرم عربستان سعودي، عمدتا در رابطه با جمهوري اسلامي ايران نبوده و موئلفه منابع اقتصادي در آن وارد نشده بود از اين رو سنجش نظري پيامدهاي قدرت نرم عربستان عليه ايران در اين پژوهش حاكي از آن است كه آنها بيش از آن كه ماهيتي نرم داشته باشند، ماهيتي سخت دارند. لذا از كارايي لازم برخوردار نيستند