بررسي معاني كاربردي افعال مزيد (باب هاي افعال، تفعيل و مفاعله) در نهج البلاغه

Investigating the practical meanings of more verbs (chapters of verbs, verbs and verbs) in Nahj al-Balaghah

نهج‌البلاغه دومين منبع معرفتي در انديشه اسلامي است. اين اثر كهن و فاخر علاوه بر كاركرد ايدئولوژيك كه به درون‌مايه‌هاي آن مربوط مي‌شود، به دليل ارزش بلاغي و زيبائي‌شناختي، كاركرد ادبي نيز دارد. ويژگي اخير دستاورد مؤلفه‌هايي چند از جمله كابرد افعال مزيد جهت افاده‌ي معاني سازگار با مقتضاي حال است كه با وجود بسامد فراوان آن در خطبه‌ها، نامه‌ها و پاره گفتارهاي امام علي (ع) تاكنون از نظر پژوهشي مغفول مانده‌ و تأثير آن در ساختار سخن مورد بررسي قرار نگرفته است. مقاله پيشارو با عنوان «بررسي معاني كاربردي افعال مزيد (باب‌هاي افعال، تفعيل و مفاعله) در نهج‌البلاغه»‌ پژوهشي نظري است كه به روش تحليلي – توصيفي نمونه‌هايي از افعال مزيد را با بهره‌گيري از منابع لغوي و شرح‌هاي نهج‌البلاغه از نظر معاني كاربردي مورد بررسي قرار داده است. داده هاي پژوهش نشان دهنده ي آن است كه باب‌هاي افعال و تفعيل نسبت به ديگر ابواب بيشترين كاربرد را در نهج البلاغه داشته و كاربست افعال مزيد در هر يك از بابها از جمله باب هاي افعال، تفعيل و مفاعله كاملاً منطبق با مقتضاي حال و اهداف خطبه ها، نامه ها و پاره گفتارها بوده است.

Nahj al-balagha is second epistemological source of Islam. This excellent manuscript in addition to ideological function that is concerned with its context, because of rhetoric and aesthetic value has literature function too. This latter trait is because of presence of elements such as usage of additional verbs for creating implications correspondent by situations. This article by title “survey of practical implications of additional verbs (efaal, tafeel and mofaele) in Nahj al-balagha” is a theoretical research with an analytical-descriptive method that surveyed instances of additional verbs by use of verbal sources and interpretations of Nahj al-balagha on practical implications of additional verbs. Researcher by analyzing data concluded: first: additional verbs in Nahj al-balagha have the most implications and efaal and tafeel are used predominantly. Second: practical implications of additional verbs implies capacity of Arabic language in making new words from one source and development of realm of implications. Third, practical implications of additional verbs are accord with conditions and aims of sermons, letters and aphorism