ريسك فاكتورهاي دروني اسپرين جانبي مچ پا در ورزشكاران: مطالعه طولي

سابقه و هدف: اسپرين هاي جانبي مچ پا يكي از رايج ترين آسيب ها در ورزشكاران است. اطلاعات اندكي در زمينه ريسك فاكتورهاي اين آسيب وجود دارد. هدف پژوهش حاضر تعيين ريسك فاكتورهاي دروني اسپرين جانبي مچ پا در ورزشكاران است. روش مطالعه: مطالعه حاضر از نوع مطالعات طولي است. آزمودني هاي اين تحقيق، 152 پسر ورزشكار از ورزشكاران باشگاهي استان همدان بودند. آزمودني ها فرم ثبت مشخصات فردي، اطلاعات پزشكي را ابتداي فصل تكميل نمودند. سپس متغيرهاي قد، وزن، شاخص توده بدني، قدرت عضلات ابداكتور و اكستنسور ران و قدرت اينورتورها و اورتورهاي مچ پا اندازه گيري شد. ورزشكاران براي مدت 20 ماه به بازي و تمرين پرداختند و به صورت هفتگي براي ثبت گزارش آسيب مورد بررسي قرار گرفتند. به دليل اينكه متغير وابسته بصورت گروه بندي (بروز يا عدم بروز اسپرين) است، براي تحليل داده ها از رگرسيون لجستيك استفاده شد . 0/ P ≤ 5 يافته ها: در مجموع كل جلسات تمريني و مسابقه 34 آسيب اسپرين جديد مچ پا ثبت شد كه اين مقدار معادل 804 / 0 آسيب به ازاء هر 1000 ساعت بازي و تمرين بود. نتايج رگرسيون لجستيك نشان داد كه سن (04 / OR=1/040 P =0)، قد (03 / OR=1/024 P =0)، وزن (05 / OR=1/008 P =0)، شاخص توده بدني (04 / OR=1/077 P =0)، قدرت عضلات اينورتور (00 / P =1/091 OR =0)، قدرت عضلات اورتور (03 / P =1/105 OR =0) و سابقه آسيب قبلي (P =51/016 OR =0/00) با بروز آسيب اسپرين مچ پا ارتباط معناداري دارند. طبق نتايج اناليز رگرسيون و منحني ROC سابقه آسيب قبلي به عنوان شاخص اصلي پيش بيني كننده اسپرين مچ پا معرفي شد. نتيجه گيري: بنظر مي رسد كه ريسك فاكتورهاي آسيب قبلي، سن، قد، وزن و BMI مي توانند اسپرين جانبي مچ پا را پيش بيني كنند. اين نتايج مي تواند به مربيان و بازيكنان براي پيشگيري از اين آسيب در آينده كمك كند.