اثربخشي مديريت استرس بر تنظيم شناختي هيجان و سلامت عمومي بيماران مبتلا به سوء‌هاضمه

سابقه و هدف: سوءهاضمه از اختلال هاي گوارشي شايع، ناتوان كننده و پرهزينه است. اطلاعات اندكي در خصوص نقش مديريت استرس بر درمان علايم سوءهاضمه در دسترس است. ﻫﺪف اﻳﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﺑﺮرﺳﻲ اثربخشي مديريت استرس بر تنظيم شناختي هيجان و سلامت عمومي بيماران مبتلا به سوءهاضمه بود. روش بررسي: در اﻳﻦ ﭘﮋوﻫﺶ از طرح تجربي از نوع پيش آزمونپس آزمون با گروه كنترل استفاده شد. با استفاده از نمونه گيري تصادفي ساده از ﺑﻴﻦ بيماران مبتلا به سوءهاضمه مراجعه كننده به كلينيك هاي گوارشي شهر تهران در سال 1398 تعداد 30 نفر انتخاب شدند و در دو گروه آزﻣﺎﻳﺶ و كنترل (هر گروه 15 نفر) جايگزين شدند. گروه آزمايش تحت آموزش مديريت استرس قرار گرفت، اﻣﺎ ﮔﺮوه كنترل مداخله اي دريافت نكرد. ابزارهاي پژوهش شامل پرسش نامه تنظيم شناختي هيجاني گرانفسكي و كرايج و سلامت عمومي گلدبرگ و هيلر بود. پايايي ابزار در اين مطالعه به ترتيب 0.70 در تنظيم شناختي هيجان و 0.81 در پرسش نامه سلامت عمومي بود. در آناليز داده ها از روش توصيفي و استنباطي استفاده شد. با توجه به اينكه تحت آزمون شاپيروويلك فرض نرمال بودن توزيع داده ها تاييد نشده است، داده ﻫﺎ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از روش ناپارامتري(آزمون يومن ويتني و ويلكاكسون زوجي) در سطح معناداري 0.05 در نرم افزار SPSS22 ﺗﺠﺰﻳﻪ و ﺗﺤﻠﻴﻞ شد. يافته ها: نتايج نشان داد در بررسي ابعاد سلامت روان نشانه هاي جسماني(0.001=P) اضطراب و بي خوابي (0.034=P)، اختلال در كاركرد اجتماعي (0.005=P) ، علايم افسردگي (0.028=P) درابعاد تنظيم شناختي هم در بعد ديدگاه گيري(0.001 P)، تمركز دوباره مثبت(0.001 P)؛ ارزيابي دوباره مثبت(0.001 P)، پذيرش(0.001 P)، تمركز دوباره بر برنامه ريزي(0.001 P)، سرزنش خود(0.001 P)، سرزنش ديگران(0.001 P)، نشخوارگري و فاجعه نمايي(0.001 P) پس از درمان بين گروه آزمايش و گروه كنترل تفاوت وجود داشت. همچنين در سطح معناداري 0.05 در گروه آزمايش بهبود در وضعيت سلامت و تنظيم هيجان پس از مداخله نسبت به پيش از مداخله مشاهده شد. نتيجه گيري: مديريت استرس مدل درماني قابل اعتمادي براي بهبود تنظيم شناختي هيجان و سلامت عمومي در بيماران سوءهاضمه است.