اثر تمرين مقاومتي همراه با نوروفيدبك بر سطوح سرمي تستوسترون و دهيدرواپي آندروسترون سولفات در مردان جوان

سابقه و هدف: كاهش سطوح تستوسترون و دهيدرواپي آندروسترون سولفات به عنوان ريسك فاكتورهاي آنابوليكي تهديدكننده سلامتي عمومي در افراد جوان معرفي شده است. هدف از اين پژوهش، بررسي اثر تمرين مقاومتي همراه با نوروفيدبك بر سطوح سرمي تستوسترون و دهيدرواپي آندروسترون سولفات در مردان جوان است. مواد و روش ها: 30 نفر از مردان جوان در گروه تمرين مقاومتي(10 نفر)، تمرين مقاومتي و نوروفيدبك (10 نفر) و كنترل(10 نفر) تقسيم شدند. گروه هاي تمريني به مدت هشت هفته تمرين مقاومتي و نوروفيدبك را به صورت سه جلسه متناوب در هفته اجرا كردند. در مراحل پيش و پس آزمون سطوح هورمون هاي تستوسترون و دهيدرواپي آندروسترون سولفات اندازه گيري شد. براي مقايسه ميانگين هاي بين گروهي از آزمون تحليل واريانس تركيبي و براي مقايسه ميانگين هاي درون گروهي از آزمون تي همبسته استفاده شد. يافته ها: سطوح سرمي تستوسترون افزايش معناداري را پس از تمرين مقاومتي و تمرين مقاومتي تركيبي با نوروفيدبك نسبت به گروه كنترل در مردان جوان داشت(0.01=p). مقادير دهيدرواپي آندروسترون سولفات افزايش معنا داري بهتري در گروه تمرين مقاومتي تركيبي با نوروفيدبك نسبت به تمرين مقاومتي داشت(0.01=p). همچنين سطوح سرمي كورتيزول نسبت به گروه كنترل در گروه تمرين مقاومتي و نوروفيدبك كاهش معنا دار(0.001=p)، ولي در گروه تمرين مقاومتي كاهش غيرمعنا داري(0.31=p) داشت. نتيجه گيري: به نظر مي رسد هورمون هاي آنابوليكي و كاتابوليكي نسبت به تحريك الكتريكي مغز همراه با تمرين مقاومتي پاسخ بهتري دارند.