تأثير قصه‌ گويي خلاق با رويكرد مثبت‌ نگر بر مهارت‌هاي اخلاقي مبتني بر همدلي پسران دبستاني

The Impact of Creative Storytelling with a Positive Approach on the Emotional Skills based on Empathy for Elementary School Boys

مقدمه: قصه ­ها براي رشد تفكر كودك يا همان فلسفه ­ورزي كودك ابزار مناسبي هستند و امروزه استفاده از آن به‌منزله ابزاري براي پيشبرد تفكر كودكان ضروري است؛ لذا اين پژوهش با هدف سنجش اثرگذاري قصه ­خواني با رويكرد مثبت­نگر بر مهارت‌هاي اخلاقي مبتني بر همدلي پسران دبستاني در شهر كرمانشاه صورت گرفته است. روش ­شناسي: پس از كسب موافقت والدين درباره شركت كودكانشان در جلسات قصه ­گويي از پرسش‌نامه­ همدلي آيونگ و همكاران (2009) استفاده شد. 20 كودك (پسر) كه در سال تحصيلي 99-98 به تحصيل در مقطع ­دبستان به تحصيل مشغول مي‌شدند؛ با استفاده از نمونه­ گيري در دسترس انتخاب و 10 نفر از آنها به‌صورت تصادفي در گروه آزمايش و 10 نفر ديگر در گروه گواه قرار گرفتند. قبل از شروع جلسات از هر دو گروه پيش ­آزمون به‌عمل آمد، سپس براي گروه آزمودني 8 جلسه به‌صورت هفته ­اي دو جلسه 45 دقيقه­ اي مداخله قصه­ خواني با محوريت ارتقاي حس همدلي صورت گرفت و گروه گواه هيچ مداخله­ اي دريافت نكرد. پس از اتمام جلسات مجدداً از هر دو گروه پس­ آزمون گرفته شد؛ سپس داده­ هاي گردآوري از متغيرها با آزمون يومن وايتني تحليل شدند. يافته ­ها: يافته‌هاي پژوهش نشان داد كه بين كودكان مورد مطالعه در هر دو گروه آزمودني و گواه، قبل از مداخله قصه‌گويي تفاوت معني‌داري وجود نداشت. همچنين در گروه كنترل نيز تفاوت معني‌داري در پيش‌آزمون و پس‌آزمون وجود نداشت، اما همدلي در كودكان گروه آزمودني پس از مداخله و در پس‌آزمون افزايش يافت. نتيجه: با توجه به نتايج به‌دست آمده مي­توان اين­گونه برداشت كرد كه قصه­ خواني بر ارتقاي حس همدلي پسران دبستاني مؤثر است. لذا اگر اين شيوه توسط مدارس ابتدايي، كتابخانه­ ها، كانون­هاي پرورش فكري و مراكز روان­شناسي براي آموزش مؤلفه­ همدلي مورد استفاده ثابت قرار بگيرد، مي­شود بسياري از مشكلات رفتاري كودكان را در اين زمينه كاهش داد.

Introduction: Stories are good tools for development of child thinking or child philosophy, and today they are used as tools to promote children's thinking. Therefore, this study aimed to evaluate the impact of storytelling with a positive attitude on ethical skills of elementary school boys in Kermanshah. Methodology: After parental consent for their children to participate in storytelling sessions, the empathy questionnaire of Auyeung et al. (2009) was used. Twenty boys in elementary school during the educational year of 1398-1399 were selected by using accessible sampling and 10 of them were randomly assigned to experimental group and 10 to control group. They got pre-test sessions that were conducted in both groups before the beginning of the sessions and then for the experimental group 8 sessions of two 45-minute weekly sessions of storytelling. Intervention focused on empathy and the control group received no intervention. At the end of the sessions, post-test was again taken from both groups and then the data were analyzed using the Mann-Whitney test. Findings: Findings showed that there was no significant difference between the studied children before storytelling intervention. Also in the control group, there was no significant difference in pre-test and post-test phases, but empathy was increased in the experimental group after intervention and post-test. Discussion and Conclusion: Based on the results, it can be concluded that storytelling is effective in promoting empathy for elementary school boys. So, if this method is used consistently by elementary schools, libraries, intellectual development centers and psychology centers to teach empathy, many of the behavioral problems in children can be reduced.