مقايسه اثربخشي زوج‌درماني شناختي- رفتاري و آموزش مهارت هاي زندگي در افزايش رضايت زناشويي زوجين متقاضي طلاق سازش نيافته

پژوهش حاضر با هدف مقايسه اثربخشي زوج‌درماني شناختيرفتاري و آموزش مهارت‌هاي زندگي در افزايش رضايت زناشويي زوجين متقاضي طلاق سازش‌نيافته به‌روش نيمه‌آزمايشي  با طرح پيش‌آزمون پس‌آزمون با گروه گواه انجام شد. جامعه آماري پژوهش شامل زوجين مراجعه‌كننده به دادگاه خانواده كرج در سال 1397 بود كه تعداد 45 زوج سازش‌نيافته به‌روش هدفمند براي ورود به پژوهش انتخاب و در گروه‌هاي آزمايش و گواه گمارده شدند. يك گروه آزمايش برنامه زوج‌درماني شناختي رفتاري و گروه ديگر آموزش مهارت‌هاي زندگي را دريافت نمودند و گروه گواه آموزشي دريافت نكرد. اطلاعات پژوهش قبل و بعد از ارائه مداخله با استفاده از پرسش‌نامه دموگرافيك و پرسش‌نامه رضايت زناشويي از هر سه گروه جمع‌آوري و داده‌ها با روش تحليل كوواريانس تحليل شد. براي دستيابي به روش مؤثر در مداخلات پيش از طلاق و ارائه تبييني اسلامي از رويكردهاي درماني به‌كار رفته، نتايج حاصله با توجه به تعاليم اسلامي نيز تحليل شد. نتايج نشان‌دهنده تأثير معنا‌دار زوج‌درماني شناختي رفتاري و آموزش  مهارت‌هاي زندگي بر افزايش رضايت زناشويي زوجين  بود.