مقايسۀ حس انسجام، شفقت به خود و هوش شخصي در دانش‌آموزان با و بدون اختلال انفجاري متناوب

هدف پژوهش حاضر، مقايسۀ حس انسجام، شفقت به خود و هوش شخصي در دانش‌آموزان با و بدون اختلال انفجاري متناوب بود. مطالعۀ حاضر، توصيفي از نوع علّي-مقايسه‌اي (پس‌رويدادي) است. از بين دانش‌آموزان پايه دهم شهر رشت با استفاده از پرسشنامۀ اختلال انفجاري متناوب، 150 نفر با اختلال انفجاري متناوب و 150 نفر بدون اختلال انتخاب شدند. ابزار گردآوري اطلاعات شامل مقياس حس انسجام، مقياس شفقت به خود فرم كوتاه و فرم كوتاه پرسشنامۀ هوش شخصي بود. براي تحليل داده‌ها از تحليل واريانس چندمتغيري استفاده شد. براساس يافته‌ها، دانش‌آموزان داراي اختلال انفجاري متناوب حس انسجام و شفقت به خود كمتر نسبت دانش‌آموزان بدون اختلال دارند؛ ولي در هوش شخصي بين آنها تفاوتي ديده نمي‌شود. نتيجه گرفته مي‌شود دانش‌آموزان داراي اختلال انفجاري در حس انسجام و شفقت به خود با دانش‌آموزان عادي، متفاوت ولي در هوش شخصي با هم تفاوتي ندارند.