نقش ذهن‌آگاهي بر خوداستعلايي و بهزيستي فضيلت‌گرا با ميانجي‌گري معنا در زندگي در تمرين‌كنندگان يوگا

انسان از ديرباز در پي يافتن معنا در زندگي بوده است كه از ميان روش‌هاي مختلف، تمرينات معنوي يكي از راههاي رسيدن به معنا است. ذهن‌آگاهي يكي از همان تمرينات معنوي است. همچنين، خوداستعلايي و پرورش فضايل نيز هميشه از اهداف عاليۀ بشر بوده است. اين پژوهش با هدف بررسي نقش ذهن‌آگاهي بر خوداستعلايي، معنا در زندگي و بهزيستي فضيلت‌گرا و ارائۀ مدل نهايي از روابط ميان متغيرها انجام شد. در اين پژوهش، تعداد 305 نفر از تمرين‌كنندگان فعال يوگا شامل 247 نفر زن و 58 نفر مرد شركت كردند و نمونه‌گيري به‌‌صورت دردسترس انجام شد. شركت‌كنندگان به پرسشنامۀ بهزيستي فضيلت‌گرا، مقياس ذهن‌آگاهي، مقياس خوداستعلايي و پرسشنامۀ معنا در زندگي پاسخ دادند. نتايج ارزيابي داده‌ها ازطريق مدل‌سازي معادلات ساختاري دلالت بر برازش مدل مفهومي پژوهش داشت و نشان داد ذهن‌آگاهي به‌صورت مستقيم بر معنا در زندگي، خوداستعلايي و بهزيستي فضيلت‌گرا تأثير مثبت و معناداري دارد. همچنين، در اين مدل، ذهن‌آگاهي ازطريق نقش ميانجي‌گر معنا در زندگي، اثر علّي مثبت و معناداري بر خوداستعلايي و بهزيستي فضيلت‌گرا داشت و ميزان درخور توجهي از تغييرات آنها را تبيين كرد. درنهايت، يافته‌هاي اين پژوهش بستري را براي شناخت بيشتر همبسته‌هاي حضور معنا در زندگي فراهم مي‌كند و مي‌تواند زمينه‌ساز شناخت بيشتر پژوهشگران از مؤلفه‌هاي مرتبط با معنا در زندگي باشد.