تأثير محافظه‌كاري در افشاي ريسك بر محتواي اطلاعاتي اطلاعات حسابداري و هم‌زماني بازده سهام

در شركت‌هاي داراي افشاي ريسك محافظه‌كارانه، براي افشاي اخبار خوب مرتبط با ريسك، تأييدپذيري بيشتري لازم بوده و براي افشاي اخبار بد ريسك، استاندارد پايين‌تري از تأييدپذيري لازم است. محافظه‌كاري در افشاي ريسك، با تحميل آستانۀ بالاتري از قابليت تأييد، اطلاعات اتكاپذيرتري را فراهم مي‌كند و با افشاي سريع‌تر اخبار بد ريسك، به‌موقع‌بودن اطلاعات را افزايش ‌مي‌دهد. نتيجۀ اين امر، بهبود كيفيت گزارش‌هاي ارائه‌شده ازسوي مديريت و افزايش محتواي اطلاعاتي و شفافيت اطلاعات حسابداري خواهد بود. هدف اين پژوهش، بررسي تأثير «محافظه‌كاري در افشاي ريسك» بر محتواي اطلاعاتي اطلاعات حسابداري و هم‌زماني بازده سهام است. روش پژوهش علّي‌پس‌رويدادي بوده و جامعۀ آماري پژوهش، شركت‌هاي پذيرفته‌شده در بورس اوراق بهادار تهران و تعداد نمونه بررسي‌شده، 167 شركت است. دوره‌ زماني پژوهش از سال 1388 تا سال 1397 است. داده‌ها در نرم‌افزار Excel مرتب شدند و تجزيه‌وتحليل آماري با استفاده از نرم‌افزار Eviews انجام شد. فرضيه‌هاي پژوهش با رويكرد داده‌هاي تركيبي و با استفاده از آزمون كرامر و رگرسيون خطي چندگانه آزمون شدند. يافته‌ها نشان دادند محافظه‌كاري در افشاي ريسك، محتواي اطلاعاتي اطلاعات حسابداري را افزايش مي‌دهد. همچنين، نتايج نشان دادند محافظه‌كاري در افشاي ريسك به‌واسطۀ افزايش شفافيت اطلاعات خاص شركت، هم‌زماني بازده سهام را كاهش مي‌دهد.