بررسي اعتبار استدلال انباشتيِ فيليپ كويين بر اثبات وجودشناسانة اراده‌گرايي الهياتي

Examining the Validity of Quinn's Cumulative Argument on the Ontological Proof of Theological Voluntarism

بازخواني مجدد نظرية امر الهي در سدة اخير سبب شده است كه تقريرهاي قابل دفاع‌تري از اين نظريه ارائه شود. فيليپ كويين يكي از فيلسوفان برجسته‌اي است كه در آثار خود سعي دارد تا وابستگي وجودشناسانه اخلاق را به خدا در دين مسيحيت اثبات نمايد. وي با تفكيك حوزة وظايف و ارزش‌هاي اخلاق ادعا مي كند كه وظايف اخلاقي به فرمانِ الهي و ارزش‌هاي اخلاقي به ذاتِ خوبِ خدا وابسته هستند. وي براي اثبات اين ادعا از يك استدلال انباشتي بهره مي‌برد و با ارائه چهار شاهد از سنت مسيحي نشان مي‌دهد كه مسيحيت از وابستگي وجودشناسانة اخلاق به خدا حمايت مي‌كند. ماهيت عمل عبادي، اخلاق انجيل، هرمونوتيك كتاب مقدس و تبيين كلاميِ حاكميتِ مطلق خدا شواهدي است كه به عقيدة كويين، تجميع و انباشت آنها توانايي اثباتِ اين ادعا را دارد. در اين نوشتار پس از تبيين دقيق نظريه و استدلال كويين، با روشي تحليلي، نشان داده خواهد شد كه دليل كويين اعم از مدعايش است. نكته محوري در نقد ارائه شده اين است كه نگارنده با پذيرشِ موجه و معتبر بودنِ استدلال انباشتي، به دنبال آن نيست كه ناقص بودن هر يك از شواهد را به تنهايي نشان دهد؛ بلكه با پذيرش اينكه اين شواهد تنها در كنار يكديگر توانايي اثبات نتيجه را دارند، نشان داده خواهد شد كه نتيجه‌ي اخذ شده در اين استدلالِ انباشتي، مطابق با مدعاي مطرح شده توسط كويين نيست. كويين مدعي است كه اخلاق از منظر وجودشناسانه به خدا وابسته است؛ در حالي كه استدلال انباشتي وي اصل وابستگي را به اثبات مي‌رساند و نه نوع وجودشناسانه آن را به طور خاص.

The re-reading of divine command theory in the last century has led to more defensible interpretations of this theory. Philip L. Quinn is one of the leading philosophers who tries to prove the ontological dependence of morality on God in Christianity. He claims that by separating the sphere of duties and values in morality, moral duties depend on divine command and moral values depend on the good nature of God. He uses a cumulative argument to substantiate this claim and by presenting four testimonies from the Christian tradition, he shows that Christianity supports the ontological dependence of morality on God. Devotional practice, gospel ethics, scriptural hermeneutics, and a theological theory are evidence that, according to Quinn, their aggregation has the potential to prove this claim. In this article, after a detailed explanation of Quinn's theory and his reasoning, it is analytically shown that Quinn's reason includes his claim. The central point in the critique is that the author accepts the validity of the cumulative argument and he does not seek to show the imperfection of each evidence alone; rather, by acknowledging that this evidence together can only prove the result, it will be shown that the result obtained in this cumulative argument is not in line with Quinn's claim. Quinn claims that morality is ontologically dependent on God, while his cumulative argument proves the principle of dependence, not the ontological form in particular.