تحليل انتقادي بر عملكرد بازيگران شهري در توليد متن سكونتگاه‌هاي مساله‌دار شهري(مورد پژوهي: محله اسلام آباد شهر زنجان)

سكونتگاه‌هاي مساله‌دار به‌ عنوان چالشي جدي فراروي كشورها، تجربه عيني روابط پنهان قدرت بازيگران خود بوده كه سهم هريك از آنها در توليد اين فضاها متفاوت بوده است. محله اسلام آباد شهر زنجان به دليل موقعيت خاص و ويژگي‌هاي منحصربه فرد خود در فرآيند تكوين شهر، جولانگاه بازيگران مختلف بوده است. از اين‌رو هدف پژوهش حاضر، تبيين اثرات عملكرد بازيگران در توليد متن سكونتگاه‌هاي مساله‌دار شهري با رويكرد حق‌به شهر و تحليل انتقادي مي‌باشد. پژوهش حاضر از نظر ماهيت كيفي و از نظر نوع كاربردي است. جهت تبيين متن/فضا در سكونتگاه‌هاي مساله‌دار تركيبي از روش كيفيكمي استفاده شد. متغيرهاي اصلي پژوهش در ارتباط مستقيم با ساكنان جمع آوري شده و سپس به روش تكنيك دلفي توسط 50 كارشناس منتخب انتخاب و تكميل گرديد. بررسي تاثيرات شاخص‌ها از آزمون تي تك‌نمونه‌اي در محيط نرم افزار Spss صورت گرفته و جهت پيوند قدرت و ايدئولوژي بازيگران در توليد متن/فضا سكونتگاه‌هاي مساله‌دار از نرم افزار Mactor استفاده شد. يافته‌ها نشان داد كه تجربه زندگي ساكنان از نظر كارشناسان در قالب مفاهيمي چون فقر، ناديده گرفته شدن، عقب ماندگي، نيروهاي نامرئي، تعارض منافع، ابهام در سرنوشت، فاصله ادعا و عمل، فاصله ميان ما و آنان، دوگانگي و تضاد و منافع شخصي نه‌خير مشترك معنا يافته است. مفاهيمي كه نهادينه‌شدن ايدئولوژي‌هاي مسلط و عدم آگاهي و ضعف اقتصادي ساكنين اين سكونتگاه‌ها و تقابل راهبردهاي فضايي دولت/مديريت شهري در برابر تاكتيك‌هاي فضايي مردم را نمايش مي‌دهند. نقش مديريت مياني به عنوان حلقه اتصال ميان مديريت دولتي و مديريت محلي در توليد متن/فضا سكونتگاه‌هاي مساله‌دار چشم‌گير بوده است. رمزگشايي معناي پنهان در‌پس معناي ظاهري با شناخت حقوق كاربران اين سكونتگاه‌ها مي‌تواند شرايط تسلط بازيگران اصلي را در قالب خوداداره‌گري و خودمديريتي در سطوح مختلف افزايش دهد.