ارزيابي آسيب پذيري كالبدي ـ اقتصادي بافت هاي فرسودۀ شهراردبيل در مقابل خطرپذيري لرزه اي

زمين‌لرزه‌ها عامل ويراني بسياري از سكونتگاه‌هاي انساني مخصوصاٌ بافت‌هاي فرسوده و قديمي در طول تاريخ بشر بودهاند. اين قبيل بناها به ويژه در برابر مخاطرات لرزه‌اي آسيب‌پذير هستند. نخستين گام براي كاهش خطر زمين‌لرزه شامل درك خطر لرزه‌اي موجود و ارزيابي راهبردهاي احتمالي براي كاهش آن است. در اين پژوهش از يك روش مبتني بر نمايۀ آسيب‌پذيري براي ارزيابي خسارت مورد انتظار در بافت‌هاي فرسودۀ شهر اردبيل استفاده شده است. واكاوي خطرپذيري براي سناريوهاي زمين‌لرزه تعريف شده توسط شدت‌هاي مهلرزه‌ايV ، VVI ، VI ، VIVII و VII براي طراحي برنامه‌هاي اضطراري لرزه‌اي انجام شده است. اوج شتاب اوليه زمين براي يك دوره بازگشت 475 ساله 0.04g است كه مربوط به شدت VII مي‌باشد. بنابراين، ضمن كمي‌سازي آسيب فيزيكي، تأثير آن بر جمعيت و ساير مقادير مانند آوار و هزينه اقتصادي بررسي شده است. علي‌رغم خطر لرزه‌اي متوسط تا زياد در اردبيل، نتايج نشان مي‌دهد كه به دليل قدمت زياد، گونه‌شناسي بنايي تقويت نشده (يا غير مسلح) و تقويت شده (مسلح) ساختمان‌هاي واقع در بافت‌هاي فرسوده و آسيب‌پذيري محيط ساخته شده، خطر بسيار زياد است و آسيب‌پذيرترين بافت‌ها در مناطق يك و دو شهري واقع گرديدهاند.