تحليل و رتبه بندي بافت هاي فرسوده و ناكارآمد شهري از منظر شاخص هاي اجتماعي با استفاده از تكنيك MABAK (مطالعه موردي: محلات؛ عامري، خزعليه و حصيرآباد در منطقه 7 كلانشهر اهواز)

يكي از مشكلات اساسي در فرايند بازآفريني بافت هاي فرسوده و نا كارآمد شهرهاي امروز، عدم توجه به اعمال مفهوم مولفه هاي اجتماعي بعنوان يكي از پتانسيل هاي محله است. اهميت مولفه هاي اجتماعي در فرآيند بازآفريني از آن جهت محسوس است كه مداخله در بافت هاي فرسوده در بيشتر موارد در ظرف مكاني محله انجام مي شود، اما اين عنصر معمولاً مغفول باقي مي ماند. نظر به اهميت موضوع، اين پژوهش به تحليل عملكرد بافت هاي فرسوده و نا كارآمد شهري بر اساس پنج مولفه انتخابي پژوهش (حس تعلق اجتماعي، انسجام اجتماعي، همياري اجتماعي، امنيت اجتماعي و اعتماد اجتماعي ) و 36 متغير در سه محله (عامري، خزعليه و حصيرآباد) در منطقه هفت كلانشهر اهواز پرداخته است. نوع تحقيق كاربردي و روش تحقيق، پيمايشي با تاكيد بر پرسشنامه مي باشد. جامعه آماري شهروندان ساكن سه محله مورد مطالعه و روش محاسبه حجم نمونه با استفاده از فرمول كوكران و شامل 379 نفر بوده است. به منظور بررسي نرمال بودن توزيع داده‌ها از آزمون كلموگروف اسميرنوف و جهت بررسي وضعيت متغيرهاي پژوهش از آزمون علامت ، استفاده شده است. همچنين وزن دهي متغيرها توسط مدل آنتروپي شانون و رتبه بندي محلات با استفاده از تكنيك ماباك انجام شده است. يافته هاي پژوهش حاصل از نتايج آزمون علامت نشان مي دهد: محله عامري با ميانگين ضريب تاثير 3.16 در مجموع پنج مولفه ي انتخابي پژوهش به نسبت دو محله ي ديگر بيشتر بوده است. همچنين نتايج حاصل از رتبه بندي مولفه هاي اجتماعي انتخاب شده پژوهش در محلات سه گانه با استفاده از تكنيك ماباك، نشان مي دهد محله عامري با مقدار Si (مقدار تاثيرگذاري مولفه و شاخص ها) 0.26 در رتبه اول و به ترتيب محله خزعليه 0.079 و محله حصيرآباد با 0.164 در رتبه هاي دوم و سوم قرار گرفته اند.