ارزيابي پايداري اجتماعي محلات شهري با تاكيد برشاخص تركيب كاربري اراضي (مطالعه موردي منطقه 15 شهر تهران)

در طول چند دهه گذشته توجه به پايدار اجتماعي در سطح محلات شهري تبديل به يك الگوي برنامه ريزي مهم در كشورهاي پيشرفته شده است. هدف اين پژوهش ارزيابي پايداري اجتماعي محلات شهري منطقه 15 شهر تهران با تاكيد برشاخص اختلاط كاربري اراضي است. اختلاط كاربري ها و توزيع فعاليت ها از عوامل تاثيرگذار بر الگوهاي پايداري اجتماعي در سطح محلات شهري است .اين پژوهش به لحاظ هدف از نوع كاربردي است و با استفاده از روش توصيفي تحليلي انجام شده است. در اين پژوهش ابتدا از طريق مطالعات كتابخانه اي، شاخص هاي اختلاط كاربري مؤثر بر پايداري اجتماعي در ۵شاخص دسترسي پذيري به كاربري ها، نحوه توزيع كاربري ها، تنوع و برابري كاربري ها، قدمت و سازگاري كاربري ها، ملاحظات طراحي در برنامه ريزي كاربري ها تعيين شدند. جامعه‌آماري مديران و كارشناسان شهري وساكنين محلات مورد مطالعه است. . ابتدا ميزان اختلاط كاربري هر يك از محله هاي شهر از طريق ضريب آنتروپي شانون محاسبه وشاخص هاي مورد مطالعه در محلات ، با استفاده ازتكنيك كوپراس رتبه بندي شد. نتايج حاصل از تحقيق نشان داد مقدار بتاي شاخص دسترسي پذيري به كاربري هاي(0.485β=)، تراكم كاربري ها(0.482β= )و نحوه توزيع كاربري ها(0.479 β= )به ترتيب بيشترين اهميت را در سطح پايداري اجتماعي محلات مورد مطالعه دارند و محلات مورد مطالعه از نظر پايداري اجتماعي سطوح متفاوتي دارند؛ به طوري كه محلات افسريه شمالي (98.23) و افسريه جنوبي (96.83) و كيان شهر شمالي(84.23) از لحاظ شاخص هاي اختلاط كاربري اراضي بهترين وضعيت را دارند و محلات هاشم آباد با (27.043 NJ= )و مينايي با (22.43 NJ=) در بدترين وضعيت قرار دارند.