الگوي ساختاري رضايت از زندگي بر اساس نظمجويي هيجاني، مهارت حل ﻣﺴئله و تحمل ابهام با ميانجي‌گري ويژگي هاي شخصيتي زوجين

پژوهش با هدف تدوين الگوي ساختاري رضايت از زندگي بر اساس نظم‌جويي هيجاني، مهارت حل مسئله و تحمل ابهام با ميانجي گري ويژگي‌هاي شخصيتي زوجين انجام شد. روش: روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي و جامعه آماري شامل تمامي زوج‌هاي مراجعه‌ كننده به مراكز مشاوره 2 و 5 شهر تهران در سال 1397 بود كه از بين آن‌ها نمونه اي به حجم 380 نفر به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شد. به منظور جمع آوري داده هاي مورد نياز از پرسشنامه‌هاي رضايت از زندگي دينر و همكاران (1985)، نظم جويي شناختي هيجان گارنفسكي و همكاران (2001)، حل مسئله هپنر (1982)، تحمل ابهام مك لين (1993) و پرسشنامه شخصيتي پنج عاملي نئو مك كري و كوستا (1985) استفاده شد. داده‌ها از طريق معادلات ساختاري و به وسيله نرم افزارهاي Spss22 و Amos24 تجزيه و تحليل شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد مسير مستقيم نظم‌جويي هيجاني (0.40=β، 0.01=P)، مهارت حل مسئله (0.32=β، 0.01=P)، تحمل ابهام (0.22=β، 0.01=P) و ويژگي‌هاي شخصيتي ـروان رنجوري (0.22=β، 0.01=P)، برون‌گرايي (0.23=β، 0.01=P)، گشودگي به تجربه (0.19=β، 0.01=P)، سازگاري (0.22=β، 0.01=P) و وجداني بودن (0.27=β، 0.01=P) بر رضايت از زندگي معنادار است. همچنين بين نظم‌جويي هيجاني، مهارت حل ‌مسئله و تحمل ابهام با رضايت از زندگي با ميانجي‌گري ويژگي‌هاي شخصيتي رابطه معناداري وجود دارد (0.01=P). نتيجه‌گيري: ويژگي‌هاي شخصيتي در رابطه بين نظم جويي هيجاني، مهارت‌ حل ‌مسئله و افزايش تحمل ابهام نقش ميانجي دارند و مي‌توان براي افزايش رضايت زندگي، نظم جويي هيجاني، مهارت‌ حل ‌مسئله را آموزش داد.