ارائه مدلي براي پيش‌بيني طلاق عاطفي بر اساس سبك‌هاي دلبستگي و عملكرد جنسي در زنان متأهل: نقش ميانجيگري هوش هيجاني

هدف: هدف پژوهش حاضر ارائه مدلي براي پيش بيني طلاق عاطفي بر اساس سبك‌هاي دلبستگي و عملكرد جنسي در زنان متأهل با نقش ميانجيگري هوش هيجاني بود. روش پژوهش: پژوهش حاضر توصيفي همبستگي از نوع اكتشافي ـ متوالي و هدايت شده است و جامعه آماري زنان متأهل مراجعه كننده به مراكز مشاوره شهر تهران در سال 1398 بود. روش نمونه گيري بصورت تصادفي چند مرحله اي وحجم نمونه آماري 350 زن متاهل بر مبناي نرم افزارsample power   و با توجه به احتمال 20 درصد افت آزمودني ها 372 زن متاهل انتخاب شدند. ابزارهاي پژوهش پرسشنامه طلاق عاطفي گاتمن (2008)، مقياس دلبستگي بزرگسالان كولينز و ريد (1990)، عملكرد جنسي روزن و همكاران (2000) و هوش هيجاني باراُن (1997) بود. داده‌ها با استفاده از معادلات ساختاري smartpls تحليل شد. يافته‌ها: نتايج به دست آمده نشان داد طلاق عاطفي براساس سبك دلبستگي ايمن، اجتنابي و سبك دلبستگي اضطرابي/دوسوگرا و عملكرد جنسي با ميانجيگري هوش هيجاني در زنان متاهل از برازش مناسبي برخوردار است (0.01=P). همچنين بررسي معناداري مسيرهاي مستقيم و غير مستقيم پژوهش نشان داد مسير مستقيم سبك دلبستگي ايمن، اجتنابي و سبك دلبستگي اضطرابي/دوسوگرا و عملكرد جنسي با طلاق عاطفي زنان متأهل معنادار (0.01=P) و از طرفي نتايج مسير غير مستقيم نشان داد كه سبك دلبستگي ايمن، اجتنابي و سبك دلبستگي اضطرابي/دوسوگرا و عملكرد جنسي با ميانجي گري هوش هيجاني بر طلاق عاطفي زنان متأهل شدت اثر مطلوبي داشته است (0.01=P). نتيجه‌گيري: به‌منظور ايجاد انسجام و خلق رابطه زناشويي رضايتبخش براساس شناخت هيجانات هر يك از زوجين و اصلاح نوع سبك‌هاي دلبستگي زوج‌ها به تقابل عناصر درون رواني در جهت بهبود روابط زناشويي در طول ملاحظات درماني پرداخت.