اثربخشي رويكرد اسلامي مبتني بر انتخاب تعادل بر ميزان كيفيت زندگي، شادكامي و رضايت‌مندي از زندگي زنان متأهل

هدف: هدف اين پژوهش تعيين اثربخشي رويكرد اسلامي مبتني بر انتخاب تعادل بر ميزان كيفيت زندگي، شادكامي و رضايت‌مندي از زندگي زنان بود. روش پژوهش: پژوهش حاضر نيمه تجربي با طرح پيش‌آزمون، پس‌آزمون با گروه آزمايش و گواه و پيگيري سه ماهه بود. جامعه آماري پژوهش زنان متأهل مراجعه‌كننده به مراكز مشاوره سازمان نظام روانشناسي در سال 1397 بود كه در اين پژوهش 28 زن متأهل به روش هدفمند انتخاب و به‌طور تصادفي در دو گروه 14 نفر آزمايش و گواه كاربندي شدند. ابزارهاي پژوهش پرسشنامه رضايت‌مندي از زندگي داينر و همكاران (1985)، فرم كوتاه زمينه‌يابي سلامت وير و شربورن (1992) و پرسشنامه شادكامي آكسفورد آرگايل و همكاران (1989) بود. گروه‌ آزمايش با رويكرد اسلامي مبتني بر انتخاب تعادل محقق ساخته در دوازده جلسه مورد آموزش قرار گرفت و گروه گواه هيچ آموزشي دريافت نكرد. داده‌ها با استفاده از آزمون واريانس اندازه‌هاي مكرر تحليل شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد رويكرد اسلامي مبتني بر انتخاب تعادل بر كيفيت زندگي (20/6=F، 014/0 =P)، نمره شادكامي (72/7=F، 002/0 =P) و بر نمره رضايت‌مندي از زندگي (15/3=F، 047/0 =P) در زنان متأهل مؤثر بود و اين تأثير در مرحله پيگيري پايدار بود. نتيجه‌گيري: نتايج پژوهش نشان داد روان‌درماني رويكرد اسلامي مبتني بر انتخاب تعادل داراي پايداري اثر درمان بر ميزان كيفيت زندگي، شادكامي و رضايت‌مندي زنان مراجعه‌كننده به مراكز مشاوره سازمان نظام شهر تهران است؛ بنا بر اين مي‌توان از اين روش به عنوان روش مداخله‌اي مؤثر براي افزايش كيفيت زندگي، شادكامي و رضايت‌مندي افراد، به ويژه زنان متأهل استفاده كرد