مقايسه اثربخشي آموزش فرزندپروري مثبت و آموزش يادگيري اجتماعي-هيجاني به والدين كودكان پيش‌دبستاني بر رفتار انطباقي فرزندانشان

هدف: پژوهش حاضر با هدف مقايسه اثربخشي آموزش فرزندپروري مثبت و آموزش يادگيري اجتماعيهيجاني به والدين كودكان پيش دبستاني بر رفتار انطباقي فرزندانشان انجام شد. روش پژوهش: روش پژوهش حاضر شبه تجربي و طرح مورد استفاده در اين پژوهش طرح پيش آزمونپس آزمون سه گروهي دو گروه آزمايش و يك گروه گواه با پيگيري يك ماهه بود. جامعه آماري پژوهش را والدين كودكان مقطع پيش دبستاني به همراه كودكانشان در شهر تهران در سال 1398 تشكيل دادند كه از بين آنها، 45 نفر به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب و به طور تصادفي در دو گروه آزمايش (هر گروه 15 نفر) و يك گروه گواه (15 نفر) گمارده شدند. گروه آزمايش اول آموزش فرزندپروري مثبت ساندرز، 2005 به مدت 8 جلسه دو ساعته و گروه آزمايش دوم آموزش يادگيري اجتماعيهيجاني كسل، 2003 نيز 8 جلسه 90 دقيقه اي دريافت كردند و گروه گواه در ليست انتظار ماندند. ابزار مورد استفاده در پژوهش حاضر شامل رفتار انطباقي (واينلند، 1965) بود كه در سه مرحله پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري مورد استفاده قرار گرفت. داده‌ها با استفاده از تحليل واريانس اندازه‌هاي مكرر تجزيه و تحليل شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه مداخله فرزندپروري مثبت و يادگيري اجتماعيهيجاني بر استقلال فردي (18.19=F و 0.001=P)، رفتار اجتماعي (4.69=F و 0.010=P) و نمره كل رفتار انطباقي زناشويي (15.39=F و 0.001=P) مؤثر است؛ و اين تأثير در مرحله پيگيري پايدار بود. نتيجه‌گيري: يافته‌ها نشان داد كه هر دو مداخله به كار رفته در اين پژوهش مي توانند به طور معناداري رفتار انطباقي در كودكان را بهبود بخشند؛ بنابراين مي توان براي بهبود رفتار انطباقي در كودكان از اين خدمات آموزشي در مراكز پيش دبستاني بهره جست.