نقش واسطه‌اي آسيب‌پذيري رواني در رابطه بين وابستگي به شبكه‌هاي اجتماعي با طلاق عاطفي در زنان

هدف: هدف اين پژوهش تعيين نقش واسطه‌اي آسيب‌پذيري رواني در رابطه بين وابستگي به شبكه‌هاي اجتماعي با طلاق عاطفي در زنان بود. روش پژوهش: اين پژوهش همبستگي از نوع معادلات ساختاري با رويكرد مبتني بر كوواريانس بود. جامعه آماري پژوهش تمامي زنان 20 تا 40 ساله مراجعه‌كننده جهت دريافت خدمات مرتبط با طلاق به 5 مركز مشاوره تحت همكاري با اداره دادگستري در شهر بابل بودند كه براي تعيين حجم نمونه با توجه به تعداد متغيرهاي مشاهده شده و تخصيص ضريب 15 براي هر متغير مشاهده شده و با احتساب احتمال پرسشنامه‌هاي ناقص 432 نفر به عنوان به روش نمونه‌گيري هدفمند انتخاب شدند. براي جمع‌آوري اطلاعات از پرسشنامه‌هاي وابستگي به شبكه اجتماعي (1395)، آسيب‌پذيري رواني نجاريان و داوودي (1380)،و طلاق عاطفي محمدي و همكاران (1394) استفاده شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه روابط مثبت و معني‌دار بين آسيب‌پذيري رواني و وابستگي به شبكه‌هاي اجتماعي با طلاق عاطفي وجود دارد (0.05=P). مسير غيرمستقيم وابستگي به شبكه‌هاي اجتماعي با ميزان طلاق عاطفي با ميانجيگري آسيب‌پذيري رواني معني‌دار بود و برازش مدل پژوهش نيز تائيد شد (0.05=P). نتيجه‌گيري: با توجه به تحقيق حاضر پيشنهاد مي‌گردد از لحاظ سلامت رواني و همچنين استحكام روابط زوجين مشاوره و ارائه اطلاعات و آموزش‌هاي مناسب براي خانواده‌ها در زمينه بهبود و رضايت زناشويي مدنظر قرار گيرد.