مقايسه اثربخشي آموزش مهارت هاي اجتماعي و آموزش راهبردهاي تنظيم شناختي هيجان بر سازگاري اجتماعي و عاطفه مثبت و منفي مردان مبتلا به اختلال خلقي دو قطبي نوع يك

هدف: هدف از پژوهش حاضر مقايسه اثربخشي آموزش مهارت‌هاي اجتماعي و آموزش راهبردهاي تنظيم شناختي هيجان بر سازگاري اجتماعي و عاطفه مثبت و منفي بيماران مبتلابه اختلال دوقطبي نوع يك بود. روش پژوهش: روش پژوهش نيمه تجربي از نوع كار آزمايي باليني بود. جامعه آماري پژوهش شامل بيماران خلقي دوقطبي نوع يك بود كه در كميسيون تشخيص نوع و تعيين شدت معلوليت سازمان بهزيستي مورد تأييد قرارگرفته و دريكي از مراكز درمان و توان‌بخشي بيماران رواني مزمن استان آذربايجان شرقي داراي پرونده هستند، تشكيل مي‌دادند. نمونه آماري 45 نفر بود كه به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب و به‌تصادف در دو گروه آزمايشي (گروه آزمايشي اول 15 نفر و گروه آزمايشي دوم 15 نفر)  و گروه كنترل (15 نفر) گمارده شدند. ابتدا پرسشنامه‌هاي سازگاري اجتماعي (بل، 1961) و عاطفه مثبت و منفي (واتسون و همكاران، 1996) توسط گروه‌ها تكميل گرديد. در مرحله بعد گروه‌هاي آزمايشي در جلسات آموزش مهارت‌هاي اجتماعي و آموزش راهبردهاي تنظيم شناختي هيجان شركت كردند، در حاليكه گروه كنترل آموزشي دريافت نكرد. پس از پايان جلسات آموزش، پرسشنامه‌هاي ذكرشده دوباره توسط گروه‌ها تكميل گرديد. در انتها داده‌هاي به‌دست‌آمده از گروه‌ها براي تحليل آماده شد.  يافته‌ها: نتايج تحليل كوواريانس نشان داد كه داد كه روش آموزش مهارت‌هاي اجتماعي نسبت به آموزش راهبردهاي تنظيم هيجان تأثير بيشتري بر سازگاري اجتماعي و عاطفه منفي و روش آموزش راهبردهاي تنظيم هيجان نسبت به آموزش مهارت‌هاي اجتماعي تأثير بيشتري بر عاطفه مثبت بيماران دوقطبي نوع يك داشته است (0.05=P). نتيجه‌گيري: بر اساس يافته‌هاي اين پژوهش مي‌توان نتيجه‌گيري كرد كه بين اثربخشي آموزش مهارت‌هاي اجتماعي و آموزش راهبردهاي تنظيم شناختي بر سازگاري اجتماعي و عاطفه مثبت و منفي بيماران مبتلابه اختلال خلقي دوقطبي نوع يك تفاوت معناداري وجود دارد.