بررسي اثربخشي درمان فراشناختي بر تنظيم هيجان، ميزان استرس و نااميدي زنان دچار افسردگي پس از زايمان

هدف: پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي درمان فراشناختي بر تنظيم هيجان، ميزان استرس و نااميدي زنان دچار افسردگي پس از زايمان انجام شد. روش: روش پژوهش آزمايشي ازنوع پيش آزمونپس آزمون با گروه گواه با پيگيري بود، جامعه آماري شامل كليه بيماران مبتلا به افسردگي پس از زايمان مراجعه كننده به مراكز جامع سلامت شهرستان فرديس مي باشند كه 30 نفر از بيماران مبتلا به افسردگي پس از زايمان براساس روش نمونه گيري در دسترس انتخاب و در دو گروه آزمايش (15 نفر) و گروه گواه (15 نفر) قرار گرفتند كه در 10 جلسه و هر جلسه 90 دقيقه اي درمان فراشناختي ولز (2000) اجرا شد. ابزارهاي گردآوري داده ها، مقياس نااميدي بك(1974) ، پرسشنامه تنظيم هيجان گرانفسكي و همكاران (2001) و پرسشنامه استرس لاويبوند و لاويبوند (1995)، كه روايي و پايايي آنها در داخل و خارج از كشور مورد بررسي و تاييد قرار گرفته است. روش تجزيه و تحليل داده ها استفاده از روش هاي آمار توصيفي و استنباطي از آزمون تحليل واريانس اندازه گيري مكرر از طريق نرم افزار SPSS19 تحليل شد. يافته ها : نتايج حاكي از تأثير مداخله فراشناختي نمره استرس (62/4=F، 040/0 =P)، نمره نااميدي (94/61=F، 001/0 =P) و بر نمره تنظيم هيجاني (65/14=F، 001/0 =P) و پايداري اين تأثير در مرحله پيگيري بود. نتيجه گيري: بر اساس يافته هاي پژوهش مي توان نتيجه گرفت كه درمان فراشناختي به عنوان درماني موثر بر تنظيم هيجان، ميزان استرس و نااميدي بيماران داراي افسردگي مي تواند مورد استفاده روانشناسان و مشاوران قرار گيرد.