تجربه زيسته زنان مطلقه با طلاق‌هاي غيرمنتظره: يك مطالعه كيفي

هدف: هدف پژوهش حاضر تبيين تجربه زيسته زنان مطلقه با طلاق‌هاي غيرمنتظره بود. روش پژوهش: مطالعۀ حاضر با رويكرد كيفي مبتني بر نظريۀ پديدارشناسي و تكنيك مصاحبه‌هاي نيمه‌ساختار يافته و مسئله محور، به بررسي و شناخت فرآيند ‌بروز طلاق‌هاي غيرمنتظره پرداخته است. جامعه آماري اين پژوهش را زنان با طلاق غيرمنتظره و يك‌جانبه ساكن شهر تهران تعداد 7 زن كه تجربه طلاق غيرمنتظره داشتند با شيوه نمونه‌گيري هدفمند انتخاب شدند. اين افراد با استفاده از مصاحبه نيمه‌ساختاري به صورت عميق مورد بررسي قرار گرفتند؛ براي تبيين و تحليل داده‌ها از رويكرد داده بنياد استفاده شد. يافته‌ها: پس از مصاحبه با زنان مطلقه و تحليل و استخراج داده‌ها، 162 كد اوليه، 11 مضمون فرعي و 4 مضمون اصلي شد. مضمون اصلي ازدواج يك تعهد مادام‌العمر دو مضمون فرعي باور به تداوم و ثبات ازدواج و باور به داشتن يك زندگي خوب اما مواجه شدن با بدترين اتفاقات را در برگرفت. دومين مضمون اصلي يعني تغييرات رابطه از بهترين دوست تا غريبه كامل نيز داراي پنج مضمون فرعي پايان ناگهاني و غيرمنتظره، دوگانگي پيام‌ها و بازي‌هاي رواني، شكسته شدن فرضيات، خيانت و نقش مسائل و طلاق خانواده اصلي در طلاق شركت‌كنندگان را شامل شد. فرايندهاي عاطفي شركت‌كنندگان به طلاق غيرمنتظره نيز به عنوان سومين مضمون اصلي خود داراي دو مضمون فرعي واكنش‌هاي عاطفي به ترك شدن و آسيب‌هاي طلاق غيرمنتظره بود و چهارمين و آخرين مضمون اصلي بازسازي زندگي و سازگاري با طلاق بود كه دو مضمون فرعي روش‌هاي كارآمد سازگاري با طلاق و روش‌هاي ناكارآمد سازگاري با طلاق را شامل شد. نتيجه‌گيري: تجربه طلاق در زنان به معناي قرارگيري در چتري از آسيب‌پذيري‌هاي فردي، اجتماعي و بروز پيامدهاي مختلفي است كه آنان را به بهره‌گيري از مكانيسم‌هاي حفاظتي همانند مذهب، پنهان‌كاري و تلاش براي سازگاري با شرايط جديد و كاهش آسيب‌هاي رواني، اجتماعي و جنسي سوق مي‌دهد.