اثربخشي درمان گروهي تنظيم هيجان بر علائم زنان مبتلا به اختلال شخصيت مرزي

هدف: هدف اين پژوهش تعيين تاثير درمان گروهي تنظيم هيجان بر علايم اختلال شخصيت مرزي بود. روش‌ پژوهش: اين پژوهش نيمه تجربي ب طرح پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري با گروههاي آزمايش و گواه بود؛ جامعه آماري اين پژوهش 50 زن داراي اختلال شخصيت مرزي مراجعه كننده به كلينيك روانشناسي توحيد اصفهان بود كه پس از غربالگري با پرسشنامه‌هاي شخصيت مرزي ليشنرنيگ (1999) و شخصيت مرزي جكسون و كلاريج (1991) 18 زن به صورت هدفمند به عنوان نمونه انتخاب و به طور تصادفي به 2 گروه تقسيم شدند. گروه‌ آزمايش هشت جلسه 90 دقيقه‌اي تنظيم هيجان مدل گراش (2003) دريافت كرد. داده‌ها با استفاده از آزمون تحليل واريانس با اندازه‌گيري‌هاي مكرر و تجزيه و تحليل شد. يافته ها: نتايج نشان داد، كه تنظيم هيجان برروي علائم آشفتگي هيجان (00/13=F، 001/0=P)، نااميدي (25/31=F، 001/0=P)، ترس از صميميت (30/52=F، 001/0=P) و تكانشگري (58/71=F، 001/0=P) موثر بود و اين تاثير در مرحله پيگيري پايدار بود. نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج، استفاده از درمان گروهي تنظيم هيجان جهت بهبود وضعيت زنان داراي اختلال شخصيت مرزي توصيه مي‌شود.