پيش بيني بي ثباتي زندگي زناشويي بر مبناي عدالت زناشويي و سبك هاي مقابله‌اي با نقش واسطه اي تعارض كار خانواده در زوج هاي متعارض

هدف: هدف اين پژو هش پيش بيني بي ثباتي زندگي زناشويي بر مبناي عدالت زناشويي و سبك هاي مقابله‌اي با نقش واسطه اي تعارض كار خانواده در زوج هاي متعارض كاركنان نيروي انتظامي بود. روش پژوهش: روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعه آماري شامل زوج هاي مراجعه كننده به مراكز مشاوره نيروي انتظامي در شهر تهران در سال 1398 بود كه با روش نمونه گيري در دسترس(داوطلبانه) انتخاب تعداد 300 نفر به عنوان نمونه آماري انتخاب شدند و به مقياس بي ثباتي ازدواج ثبات زناشويي ادواردز و همكاران(1987)، ، پرسشنامه عدالت زناشويي(MJS) (غفاري، فاتحي زاده، احمدي، قاسمي و باغبان، 2013)، ، پرسشنامه سبك هاي مقابله‌اي كه توسط لازاروس و فولكمن(1985)، پرسشنامه تعارض كار خانواده، لذنت ميرز، برلژ و مك ماريان(1996) پاسخ دادند. جهت تجزيه و تحليل داده ها از ضريب همبستگي پيرسون و تحليل مسير در نرم افزار spss استفاده شد. يافته‌ها: نتايج حاصل از تحليل مسير نشان داد كه سبك هاي مقابله اي و عدالت زناشويي به طور مستقيم پيش بيني كننده بي ثباتي زندگي زناشويي در زوجين متعارض بودند و تعارض كار و خانواده نقش ميانجي معني داري در ارتباط بين سبك مقابله اي مساله مدار و بي ثباتي زناشويي بين سبك مقابله اي هيجان مدار و بي ثباتي زناشويي داشت (01/0=P)؛ همچنين تعارض كار و خانواده نقش ميانجي معني داري در ارتباط بين عدالت زناشويي و بي ثباتي زناشويي داشت (010/0=P). نتيجه‌گيري: با توجه به نقش سبك هاي مقابله اي، عدالت زناشويي و تعارض كار و خانواده در پيش بيني بي ثباتي زندگي زناشويي، مي‌توان نتيجه گرفت آموزش سبك هاي مقابله اي كارآمد، توجه به تعارض نقش ها (تعارض كارخانواده) و آموزش تقسيم مسوليت ها بين زوجين مي‌تواند از آسيب هاي تهديد كننده پايداري زندگي زناشويي پيشگيري كند.