اثربخشي زوج‌درماني با مدل EIS بر تعارضات‌زناشويي و دلزدگي‌زناشويي در زنان نابارور در دوران قرنطينه ناشي از بيماري كوويد-19

هدف: پژوهش حاضر با هدف اثربخشي آموزش زوج درماني با مدل EIS بر تعارضات زناشويي و دلزدگي زناشويي در زنان نابارور در دوران قرنطينه ناشي از بيماري كوويد19 انجام شده است.  روش پژوهش: طرح پژوهش حاضر نيمه آزمايشي از نوع پيش آزمون پس آزمون پيگيري دوماهه بود. جامعه آماري پژوهش را كليه زنان داراي مشكل ناباروري مراجعه كننده به مطب‌هاي متخصصين زنان و زايمان سطح شهر كرمانشاه تشكيل مي‌دهند. 80 نفر از اين افراد (40 نفر تحت آموزش زوج درماني با مدل EIS و 40 نفر هم گروه گواه) به عنوان نمونه مشخص مي‌گردد كه اين تعداد با استفاده از روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب خواهند شد. ملاك ورود آزمودني‌ها به اين پژوهش شامل دامنه سني 30 تا 40 سال، داشتن حداقل سابقه 5 سال نازايي و عدم توانايي باروري داشته‌اند، بود. از مقياس‌هاي تعارضات زناشويي (MCQR)، پرسشنامه دلزدگي زناشويي پاينز (1996) و آموزش زوج درماني مدل EIS (همدلي، صميميت، رضايت جنسي) استفاده شد. براي تحليل داده‌ها از آزمون تحليل واريانس اندازه‌هاي تكراري با استفاده از نرم افزار SPSS23 استفاده شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد آموزش زوج درماني EIS بر تعارضات زناشويي و دلزدگي زناشويي زنان نابارور مؤثر بوده است (0.05 P) و ميزان آن‌ها در روابط زناشويي كاهش داشته است و اين تأثير تا مرحله پيگيري ماندگار مانده است (0.05 P). نتيجه‌گيري: شركت در جلسات آموزش زوج درماني EIS باعث بهبود تعارضات زناشويي و دلزدگي زناشويي مي‌گردد و روشي مناسب براي كاهش تعارضات زناشويي و دلزدگي زناشويي در روابط زناشويي است