نقش آشفتگي‌رواني و تحمل ابهام در احساس تنهايي زنان شاغل قرنطينه شده در شرايط كرونا

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسي نقش آشفتگي ‌رواني و تحمل ابهام در احساس تنهايي زنان شاغله قرنطينه شده در شرايط كرونا انجام شد. روش پژوهش: پژوهش حاضر تويفي از نوع همبستگي و جامعه آماري شامل كليه زنان شاغل شهر كرج كه تجربه قرنطينه را حداقل در 38 روز داشتند. از ميان آن‌ها، بر طبق فرمول كوكران تعداد 248 نفر به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند. شركت‌كنندگان با مقياس آشفتگي رواني كسلر و همكاران (2002)، پرسشنامه تحمل ابهام مك‌لين (1993) و پرسشنامه احساس تنهايي ديتماسو و همكاران (2004) مورد ارزيابي قرار گرفتند. داده‌ها با استفاده از رگرسيون چندگانه به روش همزمان بوسيله نرم‌افزار SPSS نسخه 23 مورد تجزيه‌ و تحليل قرار گرفتند. يافته‌ها: نتايج بيانگر آن است كه با افزايش يك انحراف استاندارد بر نمرات آشفتگي رواني 0.465 انحراف استاندارد بر نمرات احساس تنهايي افزوده مي‌شود؛ همچنين با افزايش يك انحراف استاندارد بر نمرات تحمل ابهام 0.237 انحراف استاندارد از نمره احساس تنهايي كاسته مي‌شود. آشفتگي رواني سهم يگانه بيشتري در پيش‌بيني احساس تنهايي دارد. نتيجه‌گيري: نتايج تحقيق نشان داد كه تحمل ابهام و آشفتگي‌رواني در احساس تنهايي زنان شاغل قرنطينه شده در شرايط كرونا نقش داشته است. براساس نتايج حاصله، لزوم توجه به آشفتگي‌رواني و تحمل ابهام در ميزان شدت احساس تنهايي در زنان شاغل قرنطينه شده در شرايط كرونا نقش بسزايي دارد.