پيش‌بيني رشد پس از آسيب براساس بهزيستي روانشناختي و ذهن‌آگاهي در شرايط كرونا در پرستاران زن

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسي نقش بهزيستي روانشناختي و ذهن‌آگاهي در پيش‌بيني رشد پس از آسيب زنان پرستار در شرايط كرونا انجام شد. روش پژوهش: پژوهش حاضر توصيفي از نوع همبستگي و جامعه آماري شامل زنان پرستار ساكن شهريار كه تجربه كار در بيمارستان‌ها در شرايط كرونا را داشتند. از ميان آن‌ها، 211 نفر به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند. شركت‌كنندگان با پرسشنامه رشد پس از آسيب تدسچي و كالون (1996)، پرسشنامه بهزيستي روانشناختي ريف (2002)، مقياس ذهن‌آگاهي براون و رايان (2003) مورد ارزيابي قرار گرفتند. داده‌ها با استفاده از رگرسيون چندگانه به روش همزمان بوسيله نرم‌افزار SPSS نسخه 23 مورد تجزيه‌ و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: نتايج نشان مي‌دهد كه بهزيستي رواني و ذهن‌آگاهي توان پيش‌بيني رشد پس از آسيب در زنان پرستار را دارد. بين بهزيستي رواني با رشد پس از آسيب و بين ذهن‌آگاهي با رشد پس از آسيب در زنان پرستار رابطه مستقيم و ‌معني‌داري وجود دارد (0.05=α ، 0.001=P). نتيجه‌گيري: پيشنهاد مي‌شود براي كمك به ارتقاء رشد پس از آسيب در زنان پرستار از تكنيك‌هاي براي افزايش بهزيستي رواني و ذهن‌آگاهي در پرستاران زن استفاده كرد.