اثربخشي درمان متمركز بر هيجان بر سرسختي روانشناختي و كيفيت خواب در افراد با سابقه بستري كرونايي

روش: پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي درمان متمركز بر هيجان بر سرسختي روانشناختي و كيفيت خواب در افراد با سابقه بستري بدليل كرونا بود. روش پژوهش: اين پژوهش نيمه تجربي با طرح پيش‌آزمون، پس آزمون و پيگيري بود و جامعه آماري شامل افراد با سابقه بستري بدليل كرونا در شهر چالوس بود كه پس از غربالگري با پرسشنامه سرسختي كوباسا و مدي (1982) و پرسشنامه كيفيت خواب پيترزبورگ (1989) 30 نفر به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب و در دو گروه آزمايش (15 نفر) گواه (15 نفر) 15 نفر بصورت تصادفي جايگزين شدند. شركت‌كنندگان گروه‌ آموزشي در هشت جلسه 90 دقيقه‌اي تحت مداخله درمان متمركز بر هيجان جانسون (2012) قرار گرفتند و گروه گواه هيچ درماني را دريافت نكردند. داده‌ها با استفاده از تحليل تحليل واريانس آميخته بوسيله نرم‌افزار SPSS مورد تجزيه‌ و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: نتايج تحقيق نشان داد مداخله درمان متمركز بر هيجان در بهبود كيفيت خواب (9.18=F، 0.005=P) و سرسختي روانشناختي (4.66=F، 0.040=P) موثر بود و اين تاثير در مرحله پيگيري پايدار بود. نتيجه‌گيري: ضريب اتاي تفكيكي نشان مي‌دهد 24.7 درصد از تغييرات كيفيت خواب و 14.3 درصد از تغييرات سرسختي روانشناختي به وسيله متغير گروه بندي تبيين مي‌شود؛ بنابراين درمان متمركز بر هيجان بر سرسختي روانشناختي و كيفيت خواب در افراد با سابقه بستري بدليل كرونا موثر بوده است.