سطح نسبي مقاومت به شانكر باكتريايي در دورگ‌هاي ايراني زردآلو

مقدمه: شانكر باكتريايي با عامل Pseudomonas syringae يكي از مهم‌ترين بيماري‌هاي خسارت زا در زردآلو است. اين پژوهش با هدف ارزيابي مقاومت نسبي به شانكر باكتريايي در 22 دورگ منتحب بومي زردآلو از جمله AD507، AD405، HS731 كه اخيراً با نام‌هاي جليل، پارسي و شانلي معرفي شده‌اند، انجام شد. مواد و روش‌ها: روش‌هاي آلوده سازي شامل مايه‌زني مصنوعي نهال‌هاي دو ساله در شرايط باغي و شاخه‌هاي بريده در شرايط آزمايشگاهي بود. در ابتدا، پاتوار جدايه‌هاي بومي P. syringae توسط آزمون‌هاي LOPAT و GATTa مشخص و مخلوط سه جدايه در تهيه مايه تلقيح به كار برده شد. مايه‌زني در ساقه نهال‌ها انجام و 1 و 1.5 سال بعد، طول شانكر يادداشت برداري شد. يافته ها: پاتوار سويه‌ها P. syringae pv. syringae تشخيص داده شد. بيشترين و كمترين طول شانكر به ‌ترتيب در هيبريدهاي AD1033 و AC113 معادل 34.76 ميلي‌متر و 8.35 ميلي‌متر ديده شد. روش مايه زني شاخه بريده براي ارزيابي واكنش رقمهاي زردآلو مناسب نبود. هيبريدها در پنج گروه بسيار مقاوم، شش هيبريد مقاوم، هشت هيبريد نسبتا مقاوم و هفت هيبريد حساس بودند. نتيجه گيري: هيبريدهاي AD1033, AD1042, AD940, AD811, HS210, DM101, HS203 حساس شناخته شدند، كه پيشنهاد مي‌شود در برنامه‌هاي اصلاحي و احداث/جايگزيني باغها به كار برده نشوند. رقمهاي جليل، پارسي و شانلي به‌ترتيب مقاوم و نسبتا مقاوم تشخيص داده شدند.