متافيزيك فاصله و چالش اخلاقي آن در نظريه هنري برشت

Metaphysics of Distance and its Moral Challenge in Brecht's Theory of Art

در اين تأمل پس از شرح آراء هنري برتولت برشت، به مرور رابطة تاريخي او با والتر بنيامين پرداخته و رويكرد در اصل، سياسي اين دو به هنر را مقايسه مي‌كنيم. نگرشي كه مي‌گويد هنر بايد راه نجات مخاطبان از وضع نامطلوب اجتماع را به آن‌ها نشان دهد. در تقابل با اين تجويز، از فقدان اعتبارِ ديگري، ساكت ماندن مواضع رقيب و در نتيجه، از غيبتِ رأي و شخصيتِ مخاطب در فاصله زيبايي‌شناختي مورد نظر برشت سخن مي‌گوييم. در اين بحث با يادآوري آراء فيشته در موضوع «من و نا-من»، عقبة اين تلقي از انسان به مثابة شناساي مطلق و منفك از اذهان ديگر موضوع پرسش و ترديد قرار مي‌گيرد. در تأمل واپسين مي‌توان پيشنهادي عرضه كرد كه اولاً بر خصلت انعكاسي اثر هنري تأكيد دارد. ثانياً و مهم‌تر، دركِ زيبايي‌شناختي حاصل از تجربه و مشاركت ادراكي را در فرآيندِ اجتماع انساني تحليل مي‌كند. در نهايت، با طي شدن مسيري كه از چشم‌انداز و نيز به پشتوانه تربيت عمومي(پايديا) اعتبار يافته است، فهم ديگري و تعهد نسبت به اجتماع انساني وجه نظري چندلايه‌تر و ضمانت عملي جمعي‌تر خواهد يافت.

In this reflection, after describing Bertolt Brecht's artistic views, we review his historical relationship with Walter Benjamin and compare the essentially political approach of the two to art. An attitude that says that art should show the way to save the audience from the unfavorable situation of society. In contrast to this prescription, we speak of another lack of credibility, the silence of rival positions, and, consequently, the absence of the vote and the personality of the audience within the aesthetic distance intended by Brecht. In a way, by recalling Fichte's views on the subject of “me and non-me”, the implication of this perception of man as an absolute identification is the subject of question. However, a suggestion can be made tha first, emphasizes the reflective nature of art. Second and most importantly, it analyzes the aesthetic understanding resulting from experience and perceptual participation in the process of human society. By following a path rooted in public education (Paideia) and focusing on the innovative world of art, understanding otherness and commitment to human society will be more guaranteed.