مقايسه اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد و درمان ذهن‌آگاهي بر تنظيم شناختي هيجان نوجوانان دختر داراي رفتارهاي خودآسيب‌رسان

هدف از پژوهش حاضر مقايسه اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد و درمان ذهن‌آگاهي بر تنظيم شناختي هيجان نوجوانان دختر داراي رفتارهاي خودآسيب‌رسان بود. پژوهش حاضر از نوع مطالعات نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمونپس آزمون با گروه گواه است. جامعۀ پژوهش را تمامي دانش آموزان دختر كه در سال تحصيلي 99 98 در مدارس دولتي منطقه 1 شهر تهران مشغول به تحصيل بودند تشكيل دادند، كه از ميان آنها 60 نفر با روش نمونه‌گيري خوشه‌اي مرحله‌اي به عنوان نمونه انتخاب و بطور تصادفي در سه گروه مساوي (هر گروه 20 نفر) قرار گرفتند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه تنظيم شناختي هيجان (CERQ) (گارنفسكي و همكاران، 2006) بود كه در سه مرحله قبل، بعد و 2 ماه پس از جلسات اجرا شد. مداخلات درماني براي گرو‌ه‌هاي آزمايش به مدت 8 جلسه برگزار شد، گروه گواه هيچ گونه مداخله‌اي دريافت نكردند. يافته هاي به دست آمده از تحليل كواريانس چندمتغيره نشان داد كه هر دو روش مداخله بر بهبود تنظيم شناختي هيجان و مؤلفه‌هاي آن مؤثر بوده و ميزان اثربخشي در طي زمان داراي ماندگاري اثر است (0.01 P). همچنين نتايج آزمون t نشان داد بين ميزان اثربخشي دو روش بر تنظيم شناختي هيجان دانش‌آموزان داراي رفتارهاي خودآسيب‌رسان تفاوت معناداري وجود ندارد، اما اثربخشي ذهن‌آگاهي بر راهبردهاي تنظيم شناختي هيجان مثبت و منفي بيشتر است (0.0001=P).