سومري نگارها در متون ميان روداني و آرامي نگارها در فارسي ميانه

كاتبان اكدي با زير شاخه هايش، واژه ها را به اكدي به شكل هجايي و واژه نگار مي نگاشتند. گهگاه به جاي نوشتن واژه به اكدي، معادل آن را به سومري مي نگاشتند. اين روش نوشتاري، موسوم به واژه نگار و سومري نگار است. پس از شكل گيري شاهنشاهي آشور، در سده نهم پ.م، آنها زبان و خط اَرامي را در قلمرو شاهنشاهي خود به كار گرفتند. اين موضوع سبب شد كه زبان و خط اَرامي به عنوان زبان بين المللي براي مكاتبه مورد استفاده قرار گيرد. در نتيجه، شاهان هخامنشي زبان و خط اَرامي را براي مكاتبات رسمي به كار بردند و پارتي و پهلوي هم شمار بسياري از واژگان اَرامي را به كار گرفتند كه به آنان اَرامي نگار مي گفتند. هدف از نگارش مقاله اين است تا متون ميانروداني و فارسي ميانه را به عنوان يك منبع در كاربرد املاهاي بيقاعده بررسي نماييم و اينكه چرا اين نظام در ميان رودان و دوران ميانه زبان فارسي باب بوده است. بنابراين، روش كار نخست چگونگي كاربرد سومري نگارها در متون اكدي و زير شاخه هاي آن است و پس از آن به اَرامي نگارها مي پردازيم كه پارتيان و ساسانيان از آن بهره بردند. در پايان آشكار مي گردد همان گونه كه اكديان از سومري نگارها در املاي بيقاعده از زبان پيشين خود وام گرفتند، به همان گونه فارسي ميانه از اَرامي، به عنوان يك زبان بين المللي وام گرفت