بررسي توليد كلاولانيك‌اسيد توسط استرپتومايسس كلاولي‌جروس با استفاده از منابع كربني گلوكز، گليسرول و سبوس گندم

مقدمه: كلاولانيك‌اسيد، نخستين مهار‌كنندۀ بتالاكتامازي است كه استفادۀ باليني يافته و مصرف آن از سال 1981 آغاز شده است. اين مهاركننده محصول طبيعي تخمير استرپتومايسس كلاولي‌جروس است و در محافظت از بتالاكتام‌ها مهم ازجمله بتالاكتامازهاي گروه A و آنزيم‌هاي تجزيه‌كنندۀ كولكساسيلين در گروه D مؤثر است. مطالعۀ حاضر با هدف بهينه‌سازي تركيبات محيط‌كشت تخمير ازنظر منبع كربن در توليد كلاولانيك‌اسيد انجام شد. مواد و روش‏‏ها: در پژوهش حاضر، اثر غلظت‌هاي 15 گرم‌برليتر گليسرول، 17 گرم‌برليتر سبوس گندم و 18/1 گرم‌برليتر گلوكز روي توليد كلاولانيك‌اسيد بررسي شد. پس‌از گذراندن مراحل اسپورزايي، بذردهي و تخمير، تأثير غلظت‌هاي مختلف گليسرول، سبوس گندم و گلوكز روي شاخص‌هاي اسيديته، وزن تر زيست‌توده و تغييرات ريخت‌شناسي سويۀ استرپتومايسس كلاولي‌جروس با ميكروسكوپ نوري بررسي شد. غلظت كلاولانيك‌اسيد توليد‌شده به روش اسپكتروفتومتري اندازه‌گيري شد. نتايج: نتايج نشان دادند بيشترين ميزان توليد كلاولانيك‌اسيد با تمام پيش‌ماده‌ها در روز هشتم رخ مي‌دهد. استفاده از 15 گرم‌بر‌ليتر گلسيرول سبب توليد 3/238 ميلي‌گرم‌برليتر كلاولانيك‌اسيد شد كه بيشترين ميزان توليد را داشت و سبب كاهش هزينه‌‌هاي توليد شد. بحث و نتيجه‏گيري: باتوجه‌به قيمت، دردسترس‌بودن و همچنين افزايش توليد بازده گليسرول و سبوس گندم (در مقايسه با روغن ذرت)، توليد كلاولانيك‌اسيد در محيط‌هاي حاوي گليسرول و سبوس گندم آسان تر انجام مي‌شود.