مقايسه اثر هشت هفته تمرين تركيبي ويبريشن طناب‌زني با دو شدت مختلف بر عملكرد جسماني مردان سالمند: يك كارآزمايي باليني تصادفي، يك‌سو‌كور

اهداف: تمرينات ويبريشن كل بدن (WBV) به عنوان يك جايگزين كارآمد براي بهبود عملكرد جسماني در سالمندان به نظر مي‌رسد. هدف از انجام اين پژوهش مقايسه تأثير هشت هفته تمرينات ويبريشن كل بدن و طناب‌زني با دو شدت مختلف بر عملكرد جسماني مردان سالمند بود. مواد و روش ها: 34 مرد سالمند (با ميانگين سني4/16 ±65/83 سال؛ قد 3/90 ± 169/26سانتيمتر؛ وزن 4/62 ±77/04 كيلوگرم؛ شاخص توده بدن 0/69 ±26/86 كيلوگرم بر مترمربع) ساكن مشهد در سال 1398 بودند كه به روش نمونه‌گيري هدفمند و در دسترس انتخاب و به‌طور تصادفي به سه گروه: شدت زياد (12=N)، شدت كم (12=N) و كنترل (10=N) تقسيم‌ شدند. تمرينات ويبريشن در دو گروه شدت زياد و كم به ترتيب با فركانس 4025 هرتز و دامنه سه ميلي‌متر انجام گرفت. در تمرين طناب‌زني شدت بر اساس مقياس بورگ در سطح 14و 13 با 3530 پرش در دقيقه براي هر دو گروه اعمال شد. عوامل عملكرد جسماني، شاخص توده بدن و درصد چربي در پيش‌آزمون و پايان هشت هفته اندازه‌گيري شد. از روش آماري آناليز واريانس با اندازه‌گيري مكرر براي تجزيه‌ و تحليل داده‌ها و از نرم‌افزار SPSS نسخه 20 استفاده شد. سطح معناداري (0/05≥P) در نظر گرفته شد. يافته ها: انعطاف‌پذيري پايين‌تنه (105 درصد)، قدرت عضلات اندام فوقاني (42/43 درصد)، قدرت ايستاي دست (43/38 درصد)، قدرت پوياي پا (36/47 درصد)، عملكرد استقامت عضلاني اندام‌هاي تحتاني (27/20 درصد)، عملكرد قلبي تنفسي (10/27 درصد)، عملكرد تعادل پويا (32/60 درصد) و درصد چربي بدن (4/50 درصد) در گروه‌هاي آزمايش بهبود معناداري داشت (0/05 P). نتايج نشان داد در گروه‌هاي آزمايش نسبت به كنترل، همه شاخص‌هاي عملكردي به ‌غير از شاخص توده بدن بهبود داشت (0/05 P)، اما بين دو گروه تمريني در هيچ‌كدام از متغيرها تفاوت معناداري مشاهده نشد (P 0/05) نتيجه گيري: به نظر مي‌رسد شدت كم برنامه تركيبي ويبريشن طناب‌زني بتواند در بهبود تركيب بدن و عملكرد جسماني افراد سالمند مؤثر باشد. انتخاب هر‌يك از برنامه‌ها به وضعيت جسماني سالمندان بستگي دارد.