«همه روان‌ انگاري» تامس نيگل به‌ عنوان مبنايي براي رويكرد عصب - تربيت

Thomas Neigel's "Panpsychism" as a Basis for a "neuro-education" Approach

اين پژوهش به بررسي ديدگاه تامس نيگل درباره‌ي همه روان‌انگاري مي‌پردازد تا معلوم دارد كه آيا اين رويكرد در مقايسه با رويكردهاي فيزيكاليستي مبناي مناسب‌تري براي رويكرد عصب-تربيت است يا خير. در اين پژوهش از روش توصيفي - تحليلي استفاده شده است. مبناي فيزيكاليستي رويكرد عصب-تربيت به جاي حل مسأله رابطه ذهن و بدن و همچنين تبيين حالات ذهني، با طرح ديدگاه‌هاي حذف‌گرايانه و تقليل‌گرايانه و حذف صورت مسأله و بدون توجه به ويژگي‌هاي پديداري و اول شخص ذهن (با حذف يا تقليل آگاهي پديداري به رخدادها و فرايندهاي مغزي) از منظر عيني و سوم شخص به حالات ذهني نظر مي‌كند. نيگل تصور بيروني/عيني از جهان را ناتمام مي‌داند و به‌منظور پر كردن شكاف تبييني ذهن و بدن، و تبيين خاستگاه آگاهي و عقل، «همه روان‌انگاري» را پيش‌فرض مي‌گيرد. رويكرد همه روان‌انگاري تامس نيگل در مقايسه با رويكردهاي فيزيكاليستي، براي حوزه كلي تعليم و تربيت، و بخصوص براي حوزه ويژه ياددهي-يادگيري، از جهت توجه به كلَيت وجود آدمي و ذهنيت و عينيت درهم تنيده‌، مناسب‌تر مي‌باشد. با اين همه، از آنجايي كه همه روان‌انگاري نيگل در مواجهه با مسأله تركيب تبييين مناسب به دست نداده است، نمي‌تواند يك راه‌حلِ فاقد اشكال در تبيين عليَت ذهني و آگاهي باشد و در نتيجه رابطه ذهن و بدن همچنان به‌عنوان يك مسأله سخت گشوده باقي مي‌ماند.

In this study, Thomas Nigel's view of Panpsychism is examined to determine whether this approach is a more appropriate basis for the neuroeducation approach than the physicalist approaches. For this purpose, descriptive-analytical research method has been used. The physical basis of the Neuroeducation approach, instead of solving the problem of the relationship between mind and body and also explaining mental states, by adopting eliminatory and reductionist views and eliminating the problem without considering the phenomenal and first-person characteristics of the mind (by eliminating or reducing the apparent consciousness to events and brain processes) looks at mental states from an objective and third person perspective. Nigel considers the external/objective conception of the world incomplete and presupposes "Panpsychism" in order to fill the explanatory gap of mind and body, and to explain the origin of consciousness and intellect. Nigel's Panpsychism approach, compared to the physicalist approaches, is more appropriate for the general field of education, and especially for the special field of teaching-learning in terms of paying attention to the totality of human existence and the intertwined nature of mentality and objectivity. However, since Nigel's Panpsychism has not adequately explained the problem of composition, it can not be a flawless solution in explaining mental causation and consciousness. As a result, the relationship between mind and body still remains a problem to solve.