بررسي اصول مكان‌يابي خطوط تراموا در بافت تاريخي با رويكرد پروژه‌ محرك توسعه شهري (نمونه موردي: منطقه 12 شهر تهران)

برنامه‌ريزي و اجراي رويكرد محرك توسعه يكي از راهبردهاي بكار گرفته شده جهت فراهم كردن بسترهاي لازم در تكوين جريان بازآفريني و توسعه ميان‌افزا در بخش‌هاي مركزي و تاريخي شهرها است. در اين راستا، اجراي پروژه‌هاي حمل‌ونقل همگاني نظير خطوط تراموا به‌عنوان يكي از ابزارهاي محرك توسعه شهري در بافت‌هاي تاريخي شهري محسوب مي‌شود. اين پژوهش كاربردي در صدد تبيين و اولويت‌بندي معيارهاي مكان‌يابي تراموا با رويكرد پروژه محرك توسعه شهري است. پژوهش حاضر از نوع توصيفي_ تحليلي است و از روش تحليل شبكه‌اي فازي (FANP) جهت ارزيابي معيارها بهره گرفته است. بدين منظور بافت تاريخي منطقه ۱۲ شهر تهران با وجود پتانسيل‌هاي ارزشمند تاريخي در مركز شهر قديم تهران انتخاب گرديد. پس از ارزيابي يافته‌ها مي‌توان گفت كه در ميان معيارهاي مكان‌يابي تراموا در بافت تاريخي منطقه ۱۲ شهر تهران، مهم‌ترين عوامل، كاهش آلودگي محيط و گسترش حمل‌ونقل عمومي هستند. همچنين كمترين اهميت نيز به معيارهاي مشاركت شهروندان و آموزش آن‌ها اختصاص داده شد. برخلاف تصور عام كه سرمايه‌گذاري مهم‌ترين عامل در تحريك بافت به شمار مي‌رود، اين معيار رتبه 7 را در ميان ديگر معيارها كسب نمود.