بازخواني فرمي پوسته هاي سين كلاستيك در طبيعت و معماري

انسان همواره از فرم هاي طبيعي براي طراحي فضاهاي خود الهام گرفته است و امروزه با بهره مندي از فناوري هاي نوين توانسته است به فرم هاي پيچيده تر طبيعت دست پيدا كند. پژوهش حاضر بر روي پوسته هاي سين كلاستيك (پوسته هاي همگون انحنايي) در طبيعت متمركز شده است و به بررسي برتري پتانسيل هاي الگوهاي فرمي و ساختاري اين پوسته ها در معماري در مقايسه با ساير پوسته ها پرداخته است. روش تحقيق اين پژوهش توصيفي-تحليلي و تطبيقي است و از منابع اوليه اين حوزه و نمونه هاي موردي استفاده نموده تا از طريق بررسي فرم و ساختار پوسته هاي سين كلاستيك طبيعي، به چگونگي استفاده حداكثري از ظرفيت هاي شاخص آنها در معماري معاصر بپردازد. در اين راستا، مقاله ابتدا به گونه شناسي پوسته هاي سين كلاستيك و بررسي اصول فرمي آنها در طبيعت پرداخته، سپس گونه شناسي اين پوسته ها در قالب پوشش هاي فضايي تاقي و گنبدي در معماري گذشته و معاصر مورد بررسي قرار گرفته است. نتايج باز خواني فرمي پوسته هاي سين كلاستيك حاكي از آن است كه اين پوسته ها به دليل داشتن تعادل فرمي و پايداري حداكثري و نيز دارا بودن سطح حداقلي و پوشش حداكثري، الگوهاي كاربردي تر و بهينه اي براي معماران نسبت به ساير پوسته ها، مي باشند.