عنوان مقاله :
ابتكار شيعه در تقسيمات چهارگانه حديث ” نقد انگارۀ اقتباس از اهل سنت”
پديد آورندگان :
محمدعلي نژاد عمران، روح الله دانشگاه علامه طباطبائي - دانشكده الهيات و معارف اسلامي - گروه آموزشي علوم قرآن و حديث، تهران، ايران , اويسي، كامران دانشگاه معارف اسلامي - گروه قرآن و متون، قم ، ايران , دهقاني، فرزاد دانشگاه حكيم سبزواري - گروه قرآن و حديث، سبزوار، ايران
كليدواژه :
تقسيمات چهارگانه حديث , دراية الحديث , تشيع , بدعت , اقتباس
چكيده فارسي :
حديث پژوهان شيعه، در طول تاريخ گاه براي تمييز و تنقيح انواع روايات از يكديگر از تقسيمات چهارگانۀ حديث به صورت: صحيح، حسن، موّثق و ضعيف بهره‌گرفته‌اند. هرچند اين نوع تقسيم‌بندي از سوي جمع كثيري از عالمان مورد پذيرش و استقبال قرار گرفت، امّا برخي نيز مانند استرآبادي، آن را نوعي بدعت دانسته‌اند كه از اهل سنت الگوگرفته شده است و سبب تخريب اسلام مي‌شود. در پژوهش پيش‌رو پس از تبيين انديشه حديثي شيعه و رويكرد آن نسبت به دانش درايه، انگارة اقتباس تقسيمات چهارگانه حديث نقد شده است. در اين مسير از روش كتابخانه‌اي- استنادي و تجزيه و تحليل به صورت تحليل محتواي كيفي(توصيفي- تحليلي) ضمن ارائه گزارشي از پيدائي دانش درايه‌الحديث در شيعه به دنبال پاسخ اصولي به اتهامات و چرايي آن مي‌رويم. بر اين اساس يافته‌هاي پژوهش؛ عبارت اند از اينكه ادعاي مذكور از جهات گوناگون پذيرفتني نيست. وجود اصطلاحات با عبارت‌هاي مشابه و گاه حتّي با تنوّع بيشتر نزد متقدمان شيعه؛ عدم ملازمت ساخته شدن اصطلاحات علمي با بدعت و تفاوت فريقين در مباني تقسيم‌بندي از جملة اين موارد است. از سوي ديگر تكميل تقسيم‌بندي سه‌گانة اهل سنت با اصطلاحاتي نظير قوي و مؤثق كه برآمده از خُبرويّت انديشمندان شيعي است، اتهام اقتباس را به كلّي غير قابل پذيرش مي‌كند.
چكيده لاتين :
no abstract
