پژوهشي در شيوه هاي تدفين هخامنشي با تاكيد به تومولوس تاتارلي

مرگ يكي از موارد مهم، اما مبهم زندگي انسان در طول تاريخ بوده است.به نظر مي رسد اولين نشانه هاي آگاهي انسان از اين امر،به عصر آغازينِ يكجانشيني مي رسد كه با آگاه شدن انسان اين دوره از امور اطرافش،شروع شده است.هرچند اطلاعات ما از اين آشنايي اندك است،اما مي توان مطمئن بود كه انسان دوره اوليه نگاهي آييني به مُردگانش داشته است.مرگ را عنصري آسماني مي دانسته است ديدگاهي كه هنوز اعتبار دارد . با نگاهي به شيوه هاي تدفين در دوره هخامنشي،مي توان رد پاي دو عنصر ترس و احترام را در ميان مردم اين عصر مشاهده نمود.از ساختار و اشكال متفاوت آرامگاه هاي هخامنشي همچنين مي توان نتيجه گرفت كه آنها نگاهي ويژه به مرگ و مهمات آن داشته اند. در دوره هخامنشي مي شود پنج شيوه تدفين آرامگاه سازي،تدفين گوردخمه اي،تدفين تابوتي،تدفين استوداني، گودالي ساده مشاهده نمود كه در پشت هريك از اين شيوه هاي تدفين تفكري تازه پنهان است.پيگيري سنت هاي فرهنگي هخامنشي در سرزمين هاي تحت تابعيت هخامنشيان مانند تاتارلي در آسياي صغير و حاجي نبي در سوريه،بخش ديگري از اين مقاله را تشكيل داده است كه در اين بخش به بررسي سنت هاي رايج اين امپراطوري در اين دو محدوده مي پردازد. پژوهش حاضر برابر تعاريف موجود،در رديف انواع تحقيقات بنيادي و جزو پژوهش هاي كيفي قرار مي گيرد و هدف آن جستجو براي كشف واقعيات و يا رسيدن به مرزهاي شناختِ درست از پديده مي باشد.در اين پژوهش از شيوه بازديد ميداني،كتابخانه اي،و بررسي آثار و اسناد موزه اي استفاده شده است.

no abstract