تحليل چند سطحي رابطه جهت‌گيري هدف دانش‌آموزان و ادراك آنها نسبت‌ به جهت‌گيري هدف والدين با كمك‌طلبي تحصيلي

مقدمه: پژوهش‌ها نشان داده‌اند دانش‌آموزان با موقعيت ‌هايي رو‌به‌رو مي شوند كه در آنها نمي‌توانند خواسته‌هاي خود را برآورده كنند و براي انجام تمرينات خود به كمك ديگران نياز دارند. مطالعه حاضر با هدف بررسي عوامل مؤثر بر كمك‌ طلبي دانش ‌آموزان در دو سطح دانش‌ آموز و والدين انجام شد. روش كار: در قالب يك مطالعه‌ همبستگي 400 دانش‌ آموز دختر دوره متوسطه نخست در پايه‌هاي هفتم و هشتم در سال تحصيلي 13981399 به روش نمونه‌ گيري خوشه ‌اي چند مرحله‌ اي از 16 كلاس در مدارس مختلف شهر يزد انتخاب شدند. دانش‌ آموزان، پرسشنامه‌ هاي كمك‌ طلبي Rya ‌و ‌‌‌‌Pintrich‌ و جهت ‌گيري هدفي دانش‌ آموزان و والدين Midgley و همكاران را تكميل نمودند. از تحليل دو سطحي (دانش‌ آموز و والدين) با نرم ‌افزار HLM براي تحليل داده‌ ها استفاده شده است. يافته ‌ها: يافته هاي حاصل از تحليل چند سطحي و بر اساس مدل غيرشرطي، 27 درصد از واريانس كمك ‌طلبي توسط عوامل سطح خانواده و 73 درصد توسط عوامل سطح دانش‌ آموز تبيين شد كه نشان ‌دهنده تغييرپذيري كافي متغير وابسته در بين سطوح مختلف است، اما با ورود پيش بين ي‌هاي سطح دانش ‌آموز و خانواده و بررسي رابطه آنها با متغير وابسته، ميزان تبيين در مدل كامل در مورد متغيرهاي سطح دانش ‌آموز به 6 درصد و در مورد سطح خانواده به 18 درصد تغيير يافت. در سطح دانش‌ آموز، متغيرهاي جهت ‌گيري هدفي تبحري و اجتناب عملكرد به طور معناداري كمك ‌طلبي را پيش بيني كرد (0.001 P). جهت ‌گيري هدف تبحري و عملكردي والدين در سطح خانواده پيش بين معناداري براي كمك‌ طلبي در اين سطح بود (0.001 P). نتيجه ‌گيري: به دليل معناداري مثبت جهت ‌گيري هدف تبحري والدين، شايسته است تا در خانواده ‌ها شرايطي فراهم شود تا دانش‌ آموزان بر جهت ‌گيري هدف تبحري تاكيد كرده و در مواجهه با تكاليف يادگيري دشوار از كمك ‌طلبي بهره بگيرند.