تحليل بزه‌ديدگي زنان در رمان «سنگ صبور» بر مبناي جامعه‌شناسي جنايي

هدف پژوهش حاضر، تحليل بزه ديدگي زنان در رُمان سنگ صبور صادق چوبك بر مبناي جامعه شناسي جنايي مي‌باشد. جامعه شامل اين اثر بوده و نمونه موردي پژوهش زنان بزه‌ديده در اين داستان است. طرح پژوهش از نوع تحليل گفتمان كيفي بوده و گردآوري اطلاعات از طريق فيش‌برداري صورت گرفته است. براي تحليل داده‌ها نيز از روش تحليل محتوا استفاده گرديد. نتايج نشان داد كه، يكي از بحران‌هاي كنوني اجتماع بشري، رشد روزافزون خشونت و بز‌ه‌ديدگي زنان است. بدرفتاري با زنان در همه كشورهاي جهان مسأله عمومي تلقي شده و داراي پيامدهاي بغرنجي است. اين موضوع در ادبيات داستاني ايران به ويژه آثار صادق چوبك نمود فراواني داشته به گونه‌اي كه شاكله اصلي داستان‌هاي وي را زنان آسيب‌پذير تشكيل دادند. او با نگاهي واقع‌گرا به مسائل پيراموني خود، به خصوص در رمان سنگ صبور سعي در نشان دادن مهم‌ترين آسيب‌هاي اجتماعي دوران خود داشته است. صادق چوبك زنان را بيش از ديگران در برابر خشونت، در معرض خطر دانسته است. او در بعد خشونت توجه خود را بيشتر بر خشونت روحي در عرصه خصوصي و خشونت غيرزناشويي و بهره‌كشي اقتصادي در عرصه عمومي قرار داده است. اين امر را او از يك‌سو، ناشي از شرايط اجتماعي مردسالار آن دوران و از سويي ديگر معلول مشكلات اقتصادي رايج آن عصر چون فقر و نداشتن شغل مناسب مي‌داند. از اين‌رو با نگاه به آموزه‌هاي جامعه‌شناسي جنايي مي‌توان اين رُمان را بر مبناي نظريه‌ فعاليت روزمره و سبك زندگي پيوند زده و آن را تحليل جرم‌شناسانه و جامعه‌شناسانه نمود.