تحليل جامعه‌شناختي شرايط و زمينه‌هاي فريب در تعاملات اجتماعي

شناخت‌هاي اجتماعي، توانايي خوانش مقاصد ديگران و امكان كنش مشترك و تعامل سالم با ديگران را فراهم مي‌سازد، اما گاه اين شناخت اجتماعي با به‌كارگيري تكنيك‌ها و ترفندهاي فريبكارانه مخدوش مي‌شود. پديدۀ فريبكاري اجتماعي از طريق خدشه به اعتماد بين‌فردي ، ارتباطات و تعاملات سالم اجتماعي را در سطوح و موضوعات مختلف تهديد مي‌كند. اين مطالعه با توجه به ابعاد تأثيرات فردي، خانوادگي و اجتماعي فريبكاري، با اتخاذ رويكردي كيفي، به مطالعۀ شرايط و زمينه‌هاي پديدۀ فريب در تعاملات اجتماعي مي‌پردازد. با توجه به هدف مطالعه، 35 نفر از زنان و مردان 25 سال و بيشتر در كلان‌شهر تهران كه تجربۀ زيستۀ درگيري در فريب داشتند، به‌صورت نمونه‌گيري هدفمند و با حداكثر تنوع، مصاحبۀ نيمه‌ساختاريافته انجام شد. داده‌هاي اين مطالعه با روش تحليل تماتيك تجزيه ‌و تحليل شد. واكاوي تجربۀ زيستۀ سوژه‌هاي فريب، بسترها و زمينه‌هاي فريب در تعاملات اجتماعي را در سۀ مقوله زمينه‌اي معطوف به قرباني (ارتباطي، شناختي و شخصيتي) و شرايط و زمينۀ فرهنگي معطوف به فريبكار شناسايي كرد. توجه به اين شرايط مي‌تواند در پيشگيري از توسعه و گسترش انواع فريبكاري‌ها در جامعه كمك كند.