روايت دختران از پديدۀ پوشش؛ بازتعريف هويت و دلالت‌هاي معنايي آن (مورد مطالعه: دختران جوان شهر شاهين‌دژ)

با ظهور عصر جديد، ژست‌ها و كردارهاي بدني اهميتي خاص يافته‌اند. ايماژ بدني ما صرفاً توسط آنچه بدن خود را شبيه بدان مي‌پنداريم، شكل نمي‌گيرد، بلكه اين زمينه‌هاي اجتماعي–فرهنگي هستند كه بر تفسير ما از آنچه مي‌بينيم، اعمال قدرت مي‌كنند. سؤال اصلي پژوهش اين است كه سوژه‌هاي مورد مطالعه چه دركي از پوشش خود دارند و آنان براساس چه خصيصه‌هايي دست به گزينش پوشش مي‌زنند. بر همين مبنا، هدف اين پژوهش، مطالعۀ روايت دختران جوان شهر شاهين‌دژ از پديدۀ پوشش است كه در آن سياست‌هاي زندگي در قالب مفاهيمي مانند تمايز اجتماعي و مصرف نمايشي برساخته مي‌شود. براي اين منظور، از سنت نظري افرادي نظير وبلن، بورديو و گيدنز به‌منظور صورت‌بندي مفاهيم در راستاي اهداف و سؤالات تحقيق بهره جسته‌ايم. روش پژوهش به‌كاررفته، تحليل روايت مضموني است كه از فنون مصاحبۀ عميق و مشاهدۀ مشاركتي براي گردآوري داده‌ها استفاده شد. انتخاب نمونه‌ها هم به‌صورت هدفمند و با رعايت معيار حداكثر تنوع صورت گرفت كه با توجه به معيار اشباع نظري، با 24 نفر از دختران شهر شاهين‌دژ مصاحبه به‌عمل آمد. يافته‌هاي اين پژوهش در قالب 26 مفهوم اوليه و پنج مقولۀ اصلي صورت‌بندي شد. اين مقوله‌ها عبارت‌اند از: 1. سلطۀ رسانه در زندگي روزمره؛ 2. تغييرات هنجاري/ارزشي سوژه‌ها؛ 3. بدن به‌مثابۀ سوژه‌ها؛ 4. نمايش خود؛ 5. بدن و طبقۀ اجتماعي. نتايج پژوهش بيانگر دلالت‌هاي متفاوت پوشش از ديدگاه دختران نمونۀ پژوهش، در نقش كنشگران زمينۀ پژوهش است.