نقد شبهات قرآني مستشرقان در حوزه قرائات

علم قرائت يكي از علوم قرآني است كه نقش بسزايي در فهم قرآن دارد و اختلاف در قرائات، مؤثر در دريافت معاني مختلفي از قرآن خواهد بود. با توجه به اهميت و ارتباط موضوع اختلاف قرائات با تغيير و تحريف الفاظ قرآن مستشرقان به تحقيق و طرح شبهات در اين زمينه پرداخته اند. نوشتار حاضر با بهره جستن از روش توصيفي ـ تحليلي و با رويكرد انتقادي به بررسي شبهات مستشرقان مشهور ازجمله: نولدكه (1930م)، ريچارد بل(1876م) و آرتور جفري (1982م) در حوزه قرائات، به تحليل و نقد آن مي پردازد. به نظر مي‌رسد، آنچه پايه و اساس فكري اين دسته از مستشرقان را شكل مي‌دهد، در وجه اول، عنادورزي ديرينه‌ي غرب نسبت به مسلمانان است كه اين مسئله در رويكرد قرآن‌پژوهي ايشان نيز به چشم مي‌خورد و وجه ديگر، عدم توجه به اصول پژوهش است، و به‌روشني مي‌توان دريافت كه هدف مستشرقان ازاين‌گونه پژوهش‌ها، شناخت اسلام و قرآن نبوده و نيست. پژوهش‌هاي مستشرقان در مسئله قرائات قرآن، چه از جهت روش تحقيق، عدم بررسي منابع اماميه و عدم آگاهي كامل از مسئله اختلاف در قرائات، ازجمله كاستي‌ها و نواقص غيرقابل‌قبول مستشرقان است. پژوهشگران اماميه، برخلاف مستشرقان، هرگز به مسئله تحريف قرآن به نفع مذهب تشيع نپرداخته‌اند و مدعاي اين مسئله، پذيرش مسلم و قطعي مصحف عثماني از ابتداي شكل‌گيري تا به امروز است. مقام معظم رهبري، تأكيد خاص و ويژه‌اي بر نحوه قرائت تخصصي قرآن كريم دارند و در بيانات مختلف، ريزبيني ايشان به‌روشني مشاهده مي‌گردد. ايشان قرائت صحيح را مقدمه‌اي براي فهم و به دست آوري معرفت قرآني بيان مي‌كنند و در مورد نحوه قرائت قرآن كريم، به مسائلي همچون: تكرار آيات و كلمات، نحوه قطع و وصل اداء كلمات و «نَفَس كوتاه و بلند» پرداخته و آن را براي قاريان قرآن شرح داده‌اند و بر لزوم قرائت صحيح و مقدمات قرائت تأكيد نموده‌اند.