تحليل نمادپردازي در كتاب «هفت‌كشور» اثر فخري هروي با توجّه به ديدگاه نجومي و اساطيري

در ميان فنون هنرمندانه اي كه در فرهنگ و تمدّن انسان جلوه هاي گسترده و متنوّعي داشته، شگرد نمادپردازي، همواره در آثار اديبان بزرگ مورد توجّه بوده است. نماد با هنر بيان انديشه ها و عواطف به صورت غيرمستقيم مي تواند مفاهيم و موضوعات عميق و ريشه اي را به شيوه اي جامع و گسترده بيان كند و با ارائۀ معاني گوناگون از صورتي واحد، بازتاب دهندۀ امور دروني، ذهني و عاطفي نويسنده باشد. فخري هروي از جمله نويسندگاني است كه با آفرينش هفت كشور، ميراثي ارزشمند در عرصۀ ادبيات داستاني به جاي گذاشته است. او در اين اثر از اسطوره و نماد به عنوان مهم ترين شاخصه هاي ادبي بهره برده است. نويسنده اجرام آسماني را كه شامل نقوش دوازده گانۀ صور فلكي و هفت سياره است، مطابق با باورهاي عصر خود در چهره اي نمادين كه زيرساخت هاي اساطيري دارد به تصوير كشيده است. مقالۀ حاضر با روش توصيفيتحليلي، به رمزگشايي و تحليل تعابير و گزاره هاي نمادين هفت كشور براساس قرائن و شواهد درون متني مي پردازد و با چشم اندازي به باورها و ريشه هاي اساطيري در جهت نمايان سازي هر چه بهتر مفاهيم گام برمي دارد، تا بدين گونه، حقيقت، درك اثر، دريافت روش و انديشۀ نويسنده حاصل آيد. براساس نتايج پژوهش، توصيف نمادين افلاك هفتگانه و اشارۀ تلويحي به ويژگي هاي هر يك از آن ها از قبيل وارستگي، سخاوتمندي، پاس داشت ديگران، تواضع، عدالت گستري و قدرت نمايي با هدف رونمايي از ارزش هاي اخلاقي و اعتباربخشي به آن ها  انجام شده است.