پيوند معنوي پادشاهان صفوي با شيخ صفي‌الدين (از تاسيس سلسله صفوي تا پيمان صلح قصر شيرين)

جايگاه صوفيان برجسته صاحب طريقت، به‌واسطه شهرت كراماتشان در دوره‌هاي زماني مختلف تداوم مي‌يافت كه از جنبه‌هاي مهم آن حلقه مريدان فراوان و اهميت مرقدشان براي زيارت و تحصن بود. در دوره صفوي، وراثت عنوان مرشد كامل طريقت توسط شاهان و كارويژه ها و كرامات منبعث از آن، مهم‌ترين دليل تداوم جايگاه مشروعيت بخش صوفيان برجسته به‌ويژه شيخ صفي‌الدين اردبيلي موسس طريقت صفويه بود. بر اين منوال، پژوهش حاضر درصدد يافتن پاسخ به اين پرسش است: چه پيوند معنوي ميان پادشاهان صفوي با شيخ صفي‌الدين اردبيلي وجود داشت؟ براي پاسخگويي، اين فرضيه را به آزمون مي‌گذاريم كه از يك‌سو، جايگاه كشوري و لشكري مهم صوفيان و قزلباشان و از سوي ديگر، جنگ‌هاي ممتد با حكومت عثماني سبب شد تا پادشاهان مذكور با بهره‌گيري از عنوان مرشد كامل طريقت و ويژگي‌هاي منبعث از آن كه ميراث شيخ صفي‌الدين بود، بتوانند مريدان را منسجم و به اطاعت از خود جلب نمايند. پژوهش حاضر، با استفاده از روش تحقيق تاريخي و شيوه جمع‌آوري داده‌هاي كتابخانه‌اي از منابع دست‌اول تاريخي پس از توصيف و طبقه‌بندي ويژگي‌هاي شخصيتي شيخ صفي‌الدين ازجمله روياهاي صادقه به تحليل و تفسير اين ويژگي‌ها و تاثيرات آن بر شرايط سياسي نظامي دوره موردنظر مي‌پردازد.