پريان ايراني به روايت افسانه‌هاي جادويي

پرياني بسيار در روايات كهن پديدار شده اند، گاه زيانكار، گاه ياري‌رسان. پري در افسانه، همچون همتاي اساطيري‌اش صاحب نيرو و قدرتي ماورايي است؛ اما هيأتي ايزدانه ندارد. بيشتر آثار نگاشته شده در خصوص پريان دربارۀ تبارشناسي آنان و جاي پاي حضورشان در ادبيات كلاسيك ايراني است و اثري نگاشته نشده كه به ابعاد تناني، رواني و ارتباط پريان با جهان هستي بپردازد. حال آن كه چنين نوشتاري مي تواند دستمايه اي براي نويسندگان خلاّق در حوزۀ ادبيات كودكان و نوجوانان و حتي بزرگسالان باشد. در اين نوشتار به كمك كتاب طبقه بندي قصه هاي ايراني نوشتهه‌ اورلريش مارزلف و به روش اكتشافي، قصه هايي كه در آن پري حضور داشتند مورد مطالعه قرار گرفتند. روشن شد كه پريان گرچه سرزمين خود را دارند اما در جهان آدميان در دوردست ها، قلعه ها، سرچشمه هاي آب، باغ هاي زيرزميني زندگي مي كنند. زيبايي آسماني دارند، هم زن و هم مردند، با آدميان وصلت مي كنند، اما تنها وصلت دخترانسان است كه با مردپري دوام مي آورد. برخي حيوانات هم ممكن است يك پري باشند. خلق و خوي آنها آميزه اي از خوبي و بدي است و رازهايشان را بايد حرمت نهاد. پيكرگرداني هاي بي شمار دارند و ارتباطي انداموار با جهان گياهان. گويي پري را مي توان بوده اي سيال ميان جهان گياهي، حيواني و حتي انساني تصوير كرد.