مقايسه اثربخشي برنامه آموزشي رفتار با كودكان طلاق ويژه مادر و برنامه مداخله ويژه كودكان طلاق بر تاب آوري كودكان طلاق

بهبود ظرفيت‌هاي كودكان براي مقابله كارآمد با پيامدهاي طلاق مورد نظر است. اين پژوهش با هدف مقايسه اثربخشي برنامه آموزشي رفتار با كودكان طلاق ويژه مادر و برنامه مداخله ويژه كودكان طلاق بر تاب‌آوري كودكان طلاق انجام شد. روش پژوهش حاضر نيمه آزمايشي با طرح پيش‌آزمون، پس‌آزمون و پيگيري سه ماهه بود. از مادران مطلقه مراجعه كننده به كلنيكي در شهر تهران جهت آموزش فرزندپروري در سال 1399 تعداد 45 نفر از آنها به صورت نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند. 15 كودك در گروه مداخله برنامه ويژه كودكان طلاق، 15 مادر در برنامه آموزشي رفتار با كودكان طلاق ويژه مادر و 15 مادر در گروه كنترل حضور داشتند. ابزار پژوهش شامل مقياس تاب‌آوري انگار و لينبرگ بود. مداخله ويژه مادران به مدت 12 جلسه 45 دقيقه‌اي و برنامه مداخله ويژه كودكان در 15 جلسه 45 دقيقه‌اي اجرا شد. گروه كنترل در مدت اجراي پژوهش هيج مداخله‌اي دريافت نكرد. از تحليل واريانس آميخته براي تحليل داده‌ها استفاده شد. نتايج نشان داد كه هر دو مداخله بر دو مولفه تاب‌آوري (فرد و رابطه با مراقبان) اثربخشي معنادار و پايداري دارند، ولي بر مولفه زمينه تاب‌آوري اثربخشي معناداري ندارند. همچنين نتايج حاكي از عدم تفاوت معنادار در اثربخشي دو مداخله بود. نتيجه پژوهش بيانگر اين بود كه با مشاركت مادر يا كودكان در مداخله طلاق مي‌توان در جهت بهبود تاب‌آوري كودكان طلاق اقدام كرد.