بررسي رابطه‌ي معيارهاي راديوگرافيك و غيرراديوگرافيك با عوارض جراحي در بيماران با دندان عقل نهفته‌ي منديبل

سابقه و هدف: خارج كردن دندان‌هاي عقل نهفته، رايج‌ترين جراحي دهان است. عوامل متعددي مي‌توانند بر عوارض پس از اين جراحي تاثير بگذارند. هدف از اين مطالعه، ارزيابي معيارهاي راديوگرافي و غيرراديوگرافي دندان عقل نهفته‌ي منديبل و تعيين رابطه‌ي آن با عوارض پس از جراحي بود. مواد و روش ها: اين مطالعه از نوع هم‌گروهي (Cohort) و آينده‌نگر بود. پژوهش در سال 1399 در كلينيك دندانپزشكي بيمارستان آيت‌الله صدوقي اصفهان و بر روي 53 بيمار جراحي دندان عقل نهفته‌ي منديبل انجام شد. تاثير مورفولوژي ريشه‌ها، شاخص پدرسون، رابطه‌ي دندان با كانال منديبل، مشهود بودن دندان در دهان و تعداد دندان‌هاي جراحي‌شده بر عوارض جراحي شامل ميزان و زمان شروع درد پس از عمل و طول مدت جراحي ارزيابي شد. داده‌ها با آزمون‌هاي آماري Spearman #39;s correlation، Kruskal -Wallis، Fisher #39;s exact و Mann -U Whitney تجزيه و تحليل شدند. يافته ها: رابطه‌ي موقعيت دندان مولر با طول مدت جراحي از نظر آماري معنادار بود)0.01 P) همچنين رابطه‌ي عمق نسبي دندان، رابطه‌ي دندان با راموس و مورفولوژي ريشه با طول مدت جراحي از نظر آماري معنادار بود. (0.05 P) . رابطه‌ي سن با اندازه‌ي درد پس از جراحي نيز معنادار بود (0.05 P). رابطه‌ي شاخص پدرسون، جنسيت، تعداد دندان‌هاي جراحي‌شده، نمايان بودن دندان در دهان و رابطه‌ي دندان با كانال منديبل، با متغيرهاي سختي و عوارض جراحي ارتباط معني داري نداشت. (0.05 P) نتيجه گيري: موقعيت دندان مولر، رابطه‌ي دندان با راموس، عمق نسبي نهفتگي و مورفولوژي ريشه بر طول مدت جراحي تاثير دارند و مي‌توانند در مدل‌هاي پيش‌بيني عوارض استفاده شوند. جنسيت اثري بر عوارض جراحي ندارد و در مدل‌هاي پيش‌بيني عوارض كاربردي نخواهد داشت.